Het is de warmste dag tot nu toe, 35 graden schat ik. Allerlei klusjes in de ochtend, van het repareren van de band van de auto bij de garage tot het verven van de stippellijn op de grote kaart, gesprekken met Leo de huisbaas, tot het schrijven van het verslag, alle socials en emails. Tegen twee uur fietsen we in de hitte naar Nova Gorica, op de fiets is het gelukkig wel goed te doen. In Nova Gorica vlak bij de grens tussen Slovenië en Italië belanden we in twee groepen toeristen die met een soort van rondleiding bezig waren. We vertellen wat we aan het doen zijn en er wordt heel positief op gereageerd en vele foto’s worden gemaakt. Een mooi welkom. We fietsen door naar het Europa-plein voor het station waar Theo in het station de laatste hand legt aan onze expositie met het plakken van de grote kaart op de vloer. Het ziet er prachtig uit. We fietsen een paar rondjes rond de middencirkel van het Europaplein en Katja en Sasa komen er ook bij. We zouden verzamelen bij het EPEC-gebouw iets verderop maar dit lijkt ons toch beter. We vouwen onze grote kaart uit en Sasa en ik houden een korte toespraak over ons project, ik in het Engels, Sasa in het Italiaans en Sloveens. Een hartelijk welkom. We schijnen ook in de krant te staan. We fietsen daarna met een groepje naar het pleintje in het centrum van Nova Gorica en leggen ook daar de kaart neer. Het is minder druk hier en we drinken wat op het terras. Ook lekker met deze hitte. We vouwen de kaart weer op en fietsen samen naar de universiteit waar de boomfiets in de schaduw in een soort van binnentuin mag staan. Zij zorgen de komende weken voor het watergeven. Heel fijn. Ook kunnen we de kleine boompjes die Theo mee heeft gebracht erbij zetten en ook deze worden dan door hen regelmatig van water voorzien. En de bus en aanhangwagen kunnen we op de privéparkeerplaats van de universiteit plaatsen als we weg zijn. Ook dat is goed geregeld. Helemaal top. Sasa en Katja moeten nog verder met de voorbereidingen van het Uniscape Landscape Festival van 23 t/m 26 juni en wij gaan eten bij Atmosfera, dezelfde plek als gisteren maar dan buiten, tegenover Hotel Entourage. Ik merk dat ik best moe ben en volgens mij geldt dat voor ons allemaal. We mogen best trost zijn op ons zelf dat we dit voor elkaar hebben gekregen. En ook al zijn we pas halverwege het voelt alsof we er zijn. En dat is eigenlijk ook zo, we hoeven alleen nog maar terug te fietsen. We eten een ijsje en rijden naar ons huisje in Ozeljan. Een mooie kleine ontvangst vandaag in Nova Gorica. Maar het is dan ook deel één van drie van onze activiteiten in GO2025. Naast deze actie van vandaag hebben over een week het driedaagse Uniscape-festival en dan op negen juli vertrekken we vanuit Gorizia voor de tweede helft en hopelijk fietsen we dan met een groepje Italië in.