We zijn in Nova Gorica aangekomen. We hebben het gehaald. Een bijzonder moment om na vijfenzestig dagen het bordje van Nova Gorica te zien opduiken. We zijn halverwege de Tour. Het is toch elke keer weer een hele klus om in de ochtend de auto’s in te laden met al onze spullen. Sanne rijdt naar Nova Gorica om Theo te assisteren met het opbouwen van de expo in het station en om Sasa en Katja te spreken over het programma van de komende dagen. Daan, Richard en ik rijden via Cerkno, waar we nog even het gemeentehuis binnenlopen voor een praatje over ons project en de adresgegevens uitwisselen, door naar Postaja waar de boomfiets lekker in de schaduw staat te wachten. We geven een boompje aan de chef van het restaurant ‘Gostilna Pri Stefanu’ en stappen op de fiets. Daan fiets mee, Richard volgt met de auto. We hebben de route iets aangepast zodat we minder hoeven te klimmen, het gevolg is wel dat er veel meer verkeer langs ons heen raast. Deze wegen worden druk gebruikt ook voor vrachtverkeer. En ja dat is niet erg aangenaam. Het is ook warm vandaag, tegen de heuvel op lekker zweten. Wel veel duimen omhoog en instemmend getoeter. Dat is wel weer leuk natuurlijk. In het stadje Kanal stappen we rond drie uur het gemeentehuis binnen. Er is op deze vrijdagmiddag nog één dame aanwezig en aan haar, Petra, geven we het boskboek en een boom, maken een foto en wisselen de adressen uit. Het is ongeveer vijf uur als we de rand van Nova Gorica bereiken. Nog even een stukje tunnel door, wat eigenlijk niet mocht merkte ik daarna, en ik snap wel waarom. Alleen al het geluid van de vrachtauto is nog tunnel is angstaanjagend. Blij dat we er doorheen zijn. Nog acht kilometer naar ons verblijf in Ozeljan Ten Zuid-Oosten van Nova Gorica. Als we er zijn pakken we de auto leeg en rijden naar het station waar Theo de expositie over Circle4Change aan het opbouwen is. Ziet er mooi uit met banners en de film die draait van de boomfiets. De trailer komt er nog bij en ook de vloerkaart, die morgen op de vloer wordt geplakt. Ook Vincent is aangekomen. Met z’n allen, eten we bij een pizzeria. We proberen op een terras omdat het weer zo lekker is maar dat lukt helaas niet op vrijdagavond zonder reservering. Hoe moe we ook zijn, we zijn erg blij dat we er zijn. En ook al zijn we pas halverwege, de eerste helft is gelukt en dat is een geweldige prestatie. Na het eten neemt Vincent één van onze fietsen mee naar zijn overnachtingsplek, en ook Theo gaat terug naar zijn locatie. Wij rijden naar Ozeljan. Het is nog steeds warm als we thuiskomen. We puffen nog even uit, douchen en gaan slapen. Morgen komt de boomfiets pas echt naar het Europaplein in Nova Gorica, de zuidpool van onze cirkel. Ik ben benieuwd.