Richard blijft op deze Pinksterzondag in ons huisje met zicht op de berg, lekker een beetje rust én natuurlijk de route controleren en overnachtingen boeken. Met Daan en Sanne rijden we in een kleine twintig minuten naar Sankt Andrä waar de boomfiets staat naast de kerk. We stappen op de fiets en rijden door het licht glooiende brede dal met aan beide zijden hogere bergen. Het weer is aangenaam en het verkeer heel rustig op deze zondag. Zo zweeft de boomfiets door het landschap, naar boven en naar beneden, vice-versa. Daan volgt met de auto. We komen aan in St. Paul-Lavanttal waar we een boompje bij het gemeentehuis neerzetten en foto’s maken. Bij het wisselen van de accu stopt er een auto en twee jonge mannen vertellen enthousiast dat ze ons herkennen van de televisie. Leuk toch. Onderweg worden er veel foto’s gemaakt vanuit de passerende auto’s. Ben erg benieuwd wat ze met die beelden doen. Een half uurtje later toch nog even steil naar boven, tot we met een prachtig uitzicht stil komen te staan omdat het te steil wordt, zeker vijftien procent schat ik. Daan geeft de boomfiets een ‘sleepje’ en zo komen we boven, maar ook voor Sanne met de gewone fiets is het heel pittig. We drinken een bakkie bij Gasthof Kropf, wat helemaal vol zit met dinerende mensen op deze zondagmiddag. De gastheer is helemaal enthousiast over de boomfiets en maakt foto’s. We delen flyers uit en gaan verder. De silhouetten van de bergen aan de horizon zijn indrukwekkend. Het weer wisselt sterk, als de zon weg is wordt het gelijk tien graden koeler met meer wind. Bij een rotonde draai ik een paar rondjes waarvan Sanne een timelapse maakt, blijven spelen. Daarna zetten we ook een boompje bij de entree van het gemeentehuis in Sittersdorf, met een folder natuurlijk. Toch een aardig cadeautje als je dinsdag de deur van het gemeentehuis opendoet. We rijden een brug over met hoge hekken aan beide zijden, waarschijnlijk omdat de rivier die we overstekken zo’n honderd meter lager ligt. Geleidelijk klimmen we daarna omhoog, de laatste tien kilometer naar Bad Eisenkappel langs de slingerende hoofdweg zijn wel heel mooi maar ook gevaarlijk met de scherpe bochten en hardrijdende auto’s. Het is goed vier uur als we daar aankomen. Vijfenvijftig kilometer op de teller vandaag. We parkeren de boomfiets met de aanhangwagen na overleg met de dame uit het café naast de kerk en rijden terug naar onze overnachtingslocatie, toch nog twintig minuten verderop. Richard heeft de laatste boekingen en route voor de komende dagen voorbereid, de laatste week van de eerste helft van onze tour. We zijn nog een hele tijd bezig met het bijwerken van de socials, financiën en emails. Iedereen weet wat er moet gebeuren. Wat een team. Heel fijn. Morgen gaan we de berg over Slovenië in. Het zesde land van onze tour. Het is moeilijk een overzicht te geven van onze eerste acht weken, ik hoop de komende week daar iets meer over na te kunnen denken. En misschien conclusies te kunnen trekken wat we de tweede helft nog beter kunnen doen. De berg ligt er nog steeds. Daar gaan we morgen overheen. Best spannend elke keer. Op tijd naar bed. Op naar Slovenië.