Rond elf uur stappen we het gemeentehuis binnen dat vrij midden op het plein staat in Lanskroun. 10.000 inwoners heeft deze gemeente. De dame van het toeristenbureau, die goed Engels spreekt, Jitka Turko, staat ons te woord en belt met de burgermeester, na een klein half uur wandelen we bij burgermeester Radim Vetchy binnen. Jirka vertaalt mijn verhaal en al snel legt hij een koppeling met een project waar ze nu aan werken, en waarvan hij met trots de tekeningen laat zien, namelijk een ‘kroon’ van bosjes rond de stad. En hoe mooi zou het zijn dat te koppelen aan verjaardagbomen? Wat geweldig. Hiermee wordt Lanskroun natuurlijk gelijk kampioen verjaardagbossen 2025. Wat een toeval oogsten we hier. Iedereen is enthousiast. Als we dat koppelen aan een educatieproject voor scholen worden de geplande bosjes ook van de bewoners. En die laag miste nog. Top. Dit kunnen we binnenkort op de website plaatsen als prachtig voorbeeld voor andere gemeenten. Hier gaat het dus om. Het koppelen van belangen waardoor er iets heel bijzonders gaat ontstaan dat het anderen inspireert. We fietsen Lanskroun uit en stellen ons voor dat hier straks een verjaardagbos groeit. Ik ben helemaal blij. We moeten gekanteld onder een laag viaduct door en dat is niet eenvoudig, maar daarna komt pas de echte uitdaging, een half-verhard pad van meer dan 10% helling. We glijden bijna terug, Daan moet een paar keer helpen duwen en we halen het net. We wijken daarna iets van de route af om niet nog een ‘bospad’ tegen te komen, anders halen we ons beoogde eindpunt niet, Letovice. Vandaag bereiken we het 1.500 kilometer punt op onze route! De weg is wel heel afwisselend, drukke provinciale wegen en rustieke weggetjes. Veel treinen vandaag want we blijken een spoorlijn te volgen. Even voor Letovice zijn de accu’s leeg en parkeren we de boomfiets in Skrchov, heel toevallig bij de burgermeester van het dorp van 130 inwoners, de heer M. Kubis, over toeval oogsten gesproken. Sanne haalt ons op en we rijden naar Louka, een klein gehucht ergens verdwaalt in het landschap op tien kilometer afstand van Letovice. Wat een rust hier. Toch moeten we de E-bus en aanhangwagen nog ophalen. Daan en ik stappen in de auto. Daar gaan we weer. Het is ook een rustpuntje op de dag. In eigen gedachten zwevend door het golvende landschap dat langzaam in schemer valt. Rond half elf zijn we terug, het is donker met een heldere sterrenhemel. Het eten staat op tafel, ramen-soup van Sanne, heerlijk. Daar slapen we goed op. Morgen een pauze-dag, nou ja zoiets.