Met zijn vieren met de auto van Nova Sol terug naar Zielona Gora om de boomfiets op te gaan halen. Vandaag fietsen Sanne en Daan mee, Richard rijdt de auto, en de bus en aanhangwagen blijven in Nova Sol staan. Het is zondag vandaag, Moederdag en hier in Polen is het ‘eerste-communie-dag’, een katholiek feest dat hier, zo blijkt, in elk dorp en stad wordt gevierd. Iedereen netjes in feestelijke kleding en in de restaurants zijn na de kerkdienst uitgebreide etentjes met families. We spraken een pastoor en hij had 67 kinderen op de eerste communie voorbereid. Dat betekent dat waarschijnlijk iedereen wel iemand kent die de eerste communie doet en dus iedereen ergens in zijn mooiste kleren aan het feestelijke diner zit vanmiddag. We hadden de boomfiets gisteren in een buitenwijkje van Zielona Gora geparkeerd en gelukkig hij stond er nog. Altijd weer een verrassing. We fietsen het centrum in en zoeken een plek waar we onze grote kaart kunnen uitleggen. Die vinden we in het hartje van het centrum waar het grote beeld van ‘Bacchus’ staat, en waar twee wandelpromenades samenkomen. Het werkt goed, veel mensen komen kijken naar de kaart, we leggen ons verhaal uit en geven folders en boompjes weg. In deze iets grotere stad kunnen we ook met Engels en Duits ons goed verstaanbaar maken. Al snel zijn alle boompjes uitgedeeld. We hebben er een goed gevoel over. Heel fijn deze interactie. Moeten we vaker doen en dan vooral op zaterdag en zondag, en vooral in de iets grotere plaatsen. We fietsen vanaf het centrum, langs eigenlijk te drukke wegen, terug naar Nova Sol. Het voordeel is wel dat het asfalt goed is waardoor we in een recordtijd de afstand van maar 24 kilometer af kunnen leggen. Als we weer bij onze overnachtingsplek zijn loopt ook hier het eerste-communiefeest voor drie communicanten op zijn eind. We hebben trek want de lunch is erbij ingeschoten en vinden op tien minuten van onze plek Pizzeria Mama-Mia, met pizza’s van 40 cm doorsnede. Prima. We hebben het hele restaurant voor ons zelf. We combineren de lunch en het avondeten met een pizza en om goed zes uur zijn we terug in het hotel. Met Theo stem ik de laatste puntjes af van de nieuwsbrief die er vanavond nog uitgaat. Morgenochtend vertrekt Richard met de trein naar Nederland voor een klus die hij daar moet doen, over ongeveer twaalf dagen is hij terug. Ondertussen hebben wij natuurlijk een uitdaging om met zijn drieën de Tour voort te zetten. Vooral de logistiek van het verplaatsen moeten we goed doordenken. We gaan Richard de komende dagen zeker missen. We gaan het zien.