Vanuit Waren fietsen we, Richard en ik, de hele dag door het Nationalpark Müritz. Sanne en Daan volgen op afstand met de beide auto’s. Ook al is Daan nog niet helemaal fit. Hij kan gelukkig wel autorijden. Op de fietsers na, die allemaal heel positief op de fietsende boom reageren, komen we niet veel mensen tegen vandaag. Het is dun bevolkt hier. Je voelt dat we aan de rand van het land zijn, aan de rand van Duitsland, en toch is het maar honderd kilometer van Berlijn. Best raar. Het zacht glooiende landschap waar we vandaag doorheen fietsten is afwisselend klein- en grootschalig, met akkerbouw, bossen en natuur en met maar af en toe een klein dorpje. Heel aangenaam die rust maar ook een beetje verlaten voelt het. Hebben ze hier wel bomen nodig vraag ik mij af. Niet echt volgens mij, er zijn bomen genoeg. Zelfs verjaardagbomen zal niet eenvoudig zijn om hier aan de man te brengen. Wat is dan voor dit gebied de boodschap van Circle4Change? Een belangrijke vraag, die we ook in Tsjechië, Oostenrijk en Slovenië, waar veel bomen zijn, zullen tegenkomen. Wat is daarop mijn antwoord? Ja het gaat om het grotere verhaal – niet alleen om bomen en het ritueel van de verjaardagbomen – maar ook om de mooiste route, educatieprogramma’s, natuur en biodiversiteit, kunstprojecten, enz. Maar hoe leg je dat goed uit? En hoe betrekken we de mensen die hier wonen daarbij? Hoe maken we het tot hun verhaal? Best ingewikkeld. Ook dit is onderdeel van de verkenning van onze Tour2025, en mogelijk kunnen deze vragen centraal staan bij het te organiseren Circle4Change-Seminar in Waren en misschien ook in andere plaatsen volgend jaar? En we hebben bij de eerste snelle verkenning in 2023 al geconstateerd dat de verschillende regio’s op de cirkellijn ook verschillende prioriteiten zullen stellen, In Oostenrijk liggen andere kansen dan in Frankrijk. Ook naar die regionale kansen moeten we op zoek tijdens deze tour. 

We overnachten in Neustrelitz, een klein best wel mooi stadje met oude statige gebouwen, iets ten zuiden van de cirkellijn. We wandelen het stadje in op vrijdagavond, maar veel is er niet te doen. We drinken iets bij de haven en eten bij de plaatselijke Italiaan aan het grote plein. Helemaal goed. Het blijven inspannende dagen. Morgen nieuwe kansen. Ohja, ik bedacht me nog dat ‘Toeval-Oogsten’ eigenlijk een werkwoord is. Terwijl toeval je als vanzelf toevalt, dat overkomt je, moet je voor het ‘toeval-oogsten’ je best doen, het afdwingen. Dat vraagt dus een actieve houding om het toeval naar je toe te trekken! Ook dit moeten we nog meer gaan oefenen. Slaap lekker.