Na drie nachten in ons houten huis op de berg met een geweldig uitzicht pakken we alles in de auto’s en rijden we de vele bochten naar beneden richting Wolfberg om daarna weer de Weineofen-berg op en af te rijden om bij onze boomfiets te komen die naast de bakker op het pleintje in Deutschlandberg staat geparkeerd. Het begin van weer een bijzondere dag. We geven nog een boompje aan de bakker waar we een bakkie doen en rijden tot het begin van de berg. Vanaf daar doen we een ‘sleepje’ naar boven, nou ja ‘sleepje’, het is een flinke sleep, twintig kilometer lang van Deutschlandberg, op een hoogte van 370 meter, naar de top van de Weineofen op 1.650 meter. Bijna dertienhonderd meter stijgen. Het is te steil om te fietsen, misschien kan het wel maar dan zijn we de hele dag bezig en dan lopen we te veel uit op ons schema. En het is weer een goede test voor de Alpen. Na anderhalf uur zijn we boven, in Weineofen, op de grens van Stiermarken en Karinthië. Het ging heel goed, alleen de langs-scheurende motoren waren super-irritant, althans de meesten, en ook best gevaarlijk. Veel te hard en een hoop lawaai. Maar er is weinig aan te doen. Als we boven zijn koppelen we af en halen Daan en Richard de aanhangwagen op. Ik wacht tot ze terug zijn, het is tien graden kouder dan in het dal, waar het dertig graden is. Daarna gaat het naar beneden de berg af. En eerlijk gezegd is dat minder fijn dan naar boven gaan. Ook al zijn de uitzichten spectaculair, je hangt continue in de remmen en hoopt dat het goed gaat. Meer pijn in je handen dan in je benen. Gelukkig gaat het goed, maar de e-fietsen die we hebben zijn eigenlijk niet geschikt voor dit soort afdalingen, en ook de boomfiets vindt dit niet fijn. We zijn blij als we veilig beneden zijn. En dan na zo’n kleine twintig kilometer heerlijk vals plat een beetje naar beneden komen we via Wolfsberg aan in Sankt Andrä, waar de tweeling-torens van de kerk een herkenbaar beeld zijn. We zijn op tijd vandaag, het is vijf uur en we hebben zestig kilometer afgelegd en zijn weer op schema. Op de plek waar we iets drinken moeten we nog een overnachtingsplek boeken, het valt niet mee op pinkster-zaterdag en Sanne heeft er al veel tijd in gestoken. Uiteindelijk lukt het met de hulp van Richard, onze ervaren boekingsman. Een half uurtje van Sankt Andrä, in de richting waar we morgen heen fietsen, richting de grens van Slovenië, voor twee nachten. Top. We parkeren de boomfiets en de aanhangwagen en rijden naar ons nieuwe onderkomen. Het is nog heerlijk warm en het ligt prachtig met uitzicht op de berggordel die Oostenrijk van Slovenië scheidt, en waar we na morgen overheen moeten om Slovenië te bereiken. We eten buiten. Wat een fijne plek. Het is weer gelukt, een berg van 1650 meter zijn we overgestoken en we zijn weer op schema. Het is elke dag weer afwachten maar de boomfiets heeft het gewoon gedaan vandaag, en wij ook.