Wat een finale, wat een dag. Wakker worden met onweer en regen, en hopen dat het droog wordt. Na het ontbijt met z’n vijven van Den Helder naar Breezanddijk. De auto van RWS staat er al. Johan de Boer begeleid ons. En daar komen Floris en Rose, Linda, Yka, Marlise, Leo en Vera ook al aan, het begin van het aangroeiende peloton vandaag. Het weer is opgeklaard, een afwisseling van zon, wind en mooie dreigende wolken. We gaan lekker van de wind af op het nieuwe fietspad aan de Waddenzeezijde van de Afsluitdijk. Floris en Richard maken opnamen. Als we even moeten wachten verdwijn ik even in een steen, tja, we moeten blijven spelen. We komen aan bij Kornwerderzand, bij de vismigratierivier, waarvoor ik enkele jaren geleden het belevingsconcept met de Blije Vissen heb bedacht. Leuk hoe beide projecten hier samenkomen. We maken een foto met de vijf grote blije vissen die voor het Wadden Center staan. Vincent, Willem, Simonne en Meile sluiten aan. Op naar Makkum, we zitten op schema. Het stukje tegen de wind in belonen we met koffie in Makkum. Verder via Exmorra naar Bolsward waar Omroep Fryslan ons staat op te wachten voor een kort interview. We lunchen samen en zien op buienradar dat het niet droog blijft. Hoort er ook bij. We fietsen door het prachtige Friese landschap met groene weiden en kleine dorpjes. Het weer slaat om, met dreigende wolken. Snel de regenkleding aan, precies op tijd, we rijden weg en de bui barst los. De fietspaden lijken smaller vandaag. En we moeten vaak kantelen, zelfs met het voorwiel omhoog, onze Venetië-methode. Anders komen we echt niet onder de lage viaducten door. Bij Hillaard zie ik familie staan. Jan, Phia, Vincent en Angela, wat ontzettend leuk. Ze fietsen mee naar Leeuwarden. De hele route is zestig kilometer vandaag. En het peloton groeit aan, zo’n veertig schat ik in. De dronebeelden moeten wel mooi zijn, donkere luchten en tegelijk de zon, groene weiden, en dan zo’n grote groep. In mijn hoofd is nog weinig ruimte voor reflectie op zo’n dag, maar het voelt toch een beetje raar de boom straks te planten, we zijn toch een beetje vriendjes geworden. Hoe zal het voelen om boomloos te zijn? In Leeuwarden komen we via het Zwette binnen. Wegomleggingen, de brug open en dan na vijf maanden en vijfduizend kilometer toch maar een half uur te laat aankomen, dat is best knap, toch? Burgermeester Sybrand Buma beaamt het, hij is gewend dat de mensen op hem wachten, nu moet hij wachten op een boom achterop een fiets. Er is volop applaus en er heerst een blije stemming onder de Toren, ook de beide kinderburgermeesters zijn erbij, Yara en Nora. Kort even enkele instructies wat we gaan doen en we fietsen met de boomfiets en Sybrand Buma voorop naar de plek waar de boom wordt geplant, in de Prinsentuin een paar honderd meter verder langs de Groene Weg, dichtbij de lijn van onze cirkel. Nico en Riemer en enkele collega’s van de gemeente zijn er om de boom te planten. Top. Het is nog even puzzelen hoe de boom goed uit de bak te krijgen, hij zit goed verankert. Ondertussen leggen we onze grote kaart uit en vertel ik, met iedereen rond de kaart, na een hartelijk welkom van Buma en lieve woorden van de beide kinderburgermeesters, over onze ervaringen en doelen. Ik probeer het met grapjes luchtig te houden, want ook ik ben moe. Sanne schildert het laatste stukje van de stippellijn. Nu is de cirkel echt rond. Ook Dominique mijn tweelingbroer is gekomen, heel lief, en mijn nichtje Charlotte. Sjoerd zegt nog enkele mooie woorden en daarna wordt onze dierbare Steeneik ‘Oaky’ geplant. Wat zal de boom blij zijn vaste grond onder haar voeten te hebben. Zal ze ook blij zijn van ons af te zijn? Zal ze ons gedoe missen? We weten het niet. Er zijn veel mensen, en dat is erg fijn. Ook de Leeuwarder Courant is er en ik geef nog kort een interview. Iedereen krijgt een boompje mee naar huis, ook de kinderburgermeesters. De kaart wordt weer opgevouwen. De boomfiets wordt in de auto van Cargo-cycling geplaatst, de fietsen van Boat-tours zijn al opgehaald. Gaat lekker dat opruimen, morgen de rest, eerst een borrel bij de ‘Skeve Toren’. Fijn dat er veel mensen zijn, ook familie van Sanne is er, heel gezellig. Het is al bijna acht uur als we naar restaurant ‘Wannee’ van NHL-Stenden rijden om te eten. Heel lekker allemaal en daar ook gezellig met Sjoerd bijgepraat. We zijn blij, tevreden en moe. We eten met het kernteam: Richard, Yka, Daan, Marga, Sanne, Theo, Floris, Rose, Linda, en ik. Sjoerd en Onno eten ook mee. En ik had graag nog veel meer mensen uit willen nodigen maar dat lukte niet. Na het eten gaat iedereen naar huis. Sanne, Richard, Yka en ik blijven slapen in het door NHL-Stensen gesponsorde hotel. Top. Het was een drukke maar goed verlopen dag, het geluk was weer aan onze zijde. Of hebben we het afgedwongen, heeft onze boom misschien connecties? Ik ben tevreden, de cirkel is rond, we gaan het zeker missen. Maar het is ook goed geweest. Heel fijn dat veel mensen het hebben herkend als heel bijzonder. Nu eerst maar even bijkomen en een paar dagen goed slapen. Wat een lange prachtige film was dit. Aan iedereen aan te raden. Stap op je fiets en doe een rondje Europa. Met onze boom hebben wij in ieder geval in vijf maanden vijfduizend-driehonderddertig kilometer gefietst.