Onze eerste uitdaging vanochtend is beide auto’s vanuit de lagergelegen tuin weer op de openbare weg te krijgen. Ze moeten een helling op met fijn grind en dat gaat niet gemakkelijk. Uiteindelijk harken we het grind weg om grip te krijgen, en dat lukt gelukkig. We hebben alles weer ingepakt om naar de volgende locatie te gaan. Van Frankrijk naar België. Het is tien uur als we op weg zijn naar Biache-Saint-Vaast. Ik fiets alleen vandaag omdat beide auto’s mee moeten naar de nieuwe locatie in Izegem, honderd kilometer naar het noorden, in België. Een extra vlag op de boomfiets voor de veiligheid en daar ga we, op weg naar Lille. Richard volgt met auto en aanhanger en Sanne rijdt met de e-camper alvast naar het eerste stadje waar we koffiedrinken, in Henin-Beaumont. Maar voor we daar aankomen fiets ik nog een heel stuk over een hobbelig landbouwweggetje. Wat een heerlijke stilte, met uitzondering van het zoemende geluid van de boomfiets, maar daar ben ik aan gewend geraakt. Even later komt een groepje enthousiaste wielrenners langs die de fietsende boom geweldig vinden. Ik fiets door een wat rommelig gebied, zo voelt het althans. Veel afwisseling, kleine bedrijventerreinen, wilde woningen, onbestemde veldjes, rijke en arme plekken. Veel kris-kras wegen, spoorlijnen en ga zo maar door. Veel stedelijke invloeden en veel contrasten. We komen in de buurt van Lille. In het stadje Loos, het is inmiddels drie uur, eten we een broodje naast een auto-wasserette. We zijn allemaal wat gespannen lijkt het. Misschien is onze suikerspiegel wat laag zo tegen drieën, of is het de grenszone die we naderen tussen Frankrijk naar België. Wie zal het zeggen. Een broodje doet goed. Op naar Lille. Richard kan me hier met de auto niet volgen omdat de route langs het water en door parken gaat. Het is een hele puzzel om de juiste route te blijven volgen, en als de spooronderdoorgang tweemeterzeventig aangeeft moet ik echt de route aanpassen. De mensen hier in Noord-Frankrijk reageren wisselend op de boomfiets. Van super enthousiast tot verbaasd en zelfs ook onverschillig. Alsof ze de boomfiets niet zien. Alsof ze met veel belangrijkere dingen bezig zijn. En dat kan natuurlijk. Ik fiets westelijk langs het centrum van Lille. Een prachtig park ‘de la Citadelle’ met oude bomen langs het kanaal ‘de la Deule’, met veel wandelaars. Als ik onverwacht een bruiloft tegenkom geef ik een boompje voor het bruidspaar. Het is een zig-zag-route door wijken van Lille, Saint-André-lez-Lille’. De contrasten zijn groot, en dat heeft invloed op mijn gemoed merk ik. Het is natuurlijk duidelijk dat de aard van de leefomgeving grote invloed heeft op de mensen die er wonen. Maar hoeveel invloed heeft de kwaliteit van de leefomgeving, of het ontbreken daarvan, eigenlijk? Je voelt het zeker, maar het is moeilijk te duiden, wat nu wat beïnvloed. De onderliggende wetmatigheden zijn moeilijk leesbaar, en het gaat over veel meer dan alleen de vorm. Stof tot nadenken is het zeker. Als ik Lille aan de noordzijde uitfietst staat Richard me op te wachten. We komen weer in de aangename mix van dorpjes en landelijk gebied. Tot we in het een-na-laatste dorpje voor de Belgische grens, Linselles, onze boomfiets parkeren naast de kerk. Genoeg geweest voor vandaag, bijna zeventig kilometer. Een welverdiend biertje voor we naar ons nieuwe verblijf in Izegem rijden. Sanne is er al en het eten staat klaar. Fijn thuiskomen is dat. Morgen, zondag, gaan we met de boomfiets de grens over naar Kortrijk, België in, het negende land van onze tour. Ben benieuwd hoe de Belgen op de boomfiets gaan reageren. We gaan het morgen zien én meemaken.