Dit is weer zo’n dag waarvan je het script niet zou kunnen bedenken. We pakken in om te verhuizen naar onze volgende locatie. Van Sennevieres naar Mont-Saint-Eloi. We bedanken boer Alex voor het fijne verblijf. Ondertussen ontsnapt de jonge hond Wodka, die ons elke ochtend blij verwelkomt in haar tuin, door onze woning de poort uit. We geven Alex voor zijn vijf kinderen iedere een boompje. Hij plant elk jaar bomen op zijn terrein. Hij boert biologisch. We rijden in een goed half uur naar Saint-Jean au Bois, waar de boomfiets bij de Abdij staat. Willem en Simonne zijn er al en ook Maria, mijn nicht die hier vlakbij woont, is door haar man Tim hier afgezet en fiets en paar uur gezellig met ons mee. De abdij is sober en prachtig, van binnen en buiten. Het gregoriaanse gezang, dat rustig op de achtergrond te horen is, past zo goed bij dit soort ruimten. Het is echt een vorm van meditatie. Ik houd er wel van. Voor we wegfietsen zijn de eerste boompjes al weggegeven. En voor we aan onze etappe beginnen bezoeken we eerst de zevenhonderdvijftig jaar oude eik tien minuten verderop. Wat een pracht boom. We maken foto’s met de boomfiets erbij, want die heeft zich letterlijk door het bos geworsteld om er ook bij te zijn. Zo’n boom doet je de tijd relativeren, hoeveel mensen woonden er toen in Europa? Deze boom stond er al toen de laatste Vikingen hier nog rondliepen in dertienhonderd. Ongelooflijk. We fietsen door het bosrijke gebied dat Maria goed kent, we komen prachtige huizen tegen, de invloed van Parijs is voelbaar. Veel tweede-huizen hier tussen Rethondes en Choisy-au-Bac, ten westen van Compiegne. Maria neemt alweer afscheid en wordt door Sanne naar haar huis gebracht. Ze moet werken vanmiddag. We doen een bakkie onderweg in Le Plessis-Brion en fietsen verder. Ik geef een boompje aan een man langs de weg die de tuinman blijkt te zijn van een enorme beeldentuin, vlak achter hem. We mogen er even in en hij vertelt dat deze beeldentuin van Thomas Byart alleen op afspraak te bezoeken is. Ik geef hem nog twee boompjes en vraag hem ze samen te planten. Hij geeft de folder door aan de eigenaar. Even later stoppen we bij de Mairie van Machemont, waar een groep mensen buiten staat. Burgermeester Dominique Pastot zit helaas in overleg. We geven een boompje en folders die ze door zullen geven. Fijn. We rijden weer het bosrijke gebied in. De weg wordt wat minder, dat wil zeggen meer halfverharding. En het lijkt te hebben geregend want de bovenlaag is behoorlijk slipperig. Het gaat redelijk tot we enkele honderden meters verder echt vast komen te zitten. De boom staat flink scheef en alleen door de hele fiets om zijn as te draaien lukt het om samen met Willem en Simonne de fiets weer uit zijn diepe geul te krijgen. Gelukkig, want de auto’s met Richard en Sanne waren al aan het omrijden. Het stuk daarna was nog een beetje erger, in ieder geval voor de boom. Stenen, geulen, takken, geschud, gekraak en gepiep. Alsof je door een beekloop fietst. Het viel niet mee maar het is gelukt, vraag niet hoe. Zoiets gun je geen enkele boom en zeker niet onze Steen-eik. Als we net het bos uitrijden komen onze beide auto’s net aanrijden. Wel weer een hele goede timing. Met een overdosis aan andrealine in ons lijf wordt het tijd voor een late lunch. Even bijkomen. Even wat eten. Nog een kleine drie kilometer naar Thiescourt, het eindpunt van vandaag volgens ons schema. Hier nemen we bij de kerk afscheid van Willem en Simonne die door Richard terug worden gereden naar hun auto. Wat een service. In de tijd totdat Richard weer terugkomt kunnen we net zo goed nog een stukje doorfietsen. Sanne volgt mij met de e-camper. En zo fiets ik met de boomfiets in de late middagzon van dorpje naar dorpje. Bijna niemand op de weg, bijna niemand in de dorpjes. Als ik in Avricourt aankom staat Sanne met een dame, Rachel, en haar jonge dochter te praten. Natuurlijk krijgt ze een boompje. Ze nodigt ons uit voor een koffie. Haar man, Alas, is er ook. Even een korte pauze. Weer hele aardige mensen. Met groenten en fruit uit eigen tuin fietsen we weer verder. Wat zijn dit toch geweldige en bijzondere momenten zo bij mensen thuis. We maken nog een foto bij het gemeentehuis van Avricourt, waarvan Roger Parzybut de burgermeester is, vertelde Alas. We fietsen tussen de windmolens door en stoppen uiteindelijk in Rethonvillers waar we de boomfiets bij het gemeentehuis parkeren. We rijden vanaf daar naar Mont-Saint-Eloi. Een uur rijden en daar verblijven we weer drie nachten. Een fijne plek waar we kunnen koken. Het is negen uur als we tevreden maar moe aan tafel gaan. Wat een mooie dag.