De ochtend begint met een teamsmeeting over een vervolg voor het tijdelijke bos op de A10 in Amsterdam in juni dit jaar. De vraag die voorligt is of een vervolg op het tijdelijke bos voor Amsterdam interessant kan zijn en hoe dat dan te organiseren? Een boeiende vraag waar niet zo één-twee-drie het antwoord op te geven is. We gaan het onderzoeken. Door het gebrekkige internet moet ik het overleg eerder verlaten en rijden we naar Trilport waar Willem en Simonne al bij de boomfiets staan te wachten om mee te fietsen. We bedanken de eigenaar van de locatie ‘Le Mouflon d’Or’ en beginnen aan onze etappe van vandaag, zo’n zestig kilometer naar Saint-Jean au Bois, naar het noorden. Het is rond elf uur en het is lekker weer. Sanne fiets ook mee en Richard begeleid ons met de auto en de accu’s. Ook hier valt het op dat de dorpjes verlaten zijn, weinig mensen op straat in ieder geval. Waar we mensen zien spreken we ze aan en delen we verjaardagboompjes uit. De reacties zijn ook hier enthousiast. Zo komen we in Acy-en-Multien bij de Mairie langs waar twee dames de boom zien langsfietsen en enthousiast naar buiten komen. Ze zijn superblij met het boompje en Boskboek dat we aan ze geven. Het is nauwelijks half één als we een passerende auto aanspreken die ons gebaart mee te fietsen naar zijn huis honderd meter verderop en ons uitnodigt om mee te eten. We nemen het TO-tje graag aan, want het toeval moet ook hier geoogst worden. In de zon in de tuin eten we onze eigen meegebrachte lunch in een gezellige sfeer. Hij is fruitboer en heeft in ieder geval zeven hectare appels die binnenkort geoogst worden. Hoe leuk is het om zo in een wildvreemd gezin te vallen en samen te eten. We maken nog wat foto’s en ze zwaaien ons uit, vader Patrick met zoon en dochter. We fietsen de licht glooiende heuvels op en af, dan weer door kleine dorpjes, grootschalig open landbouwgebied en af en toe door zones met bossen en beekjes. Een mooie afwisseling, al zijn de wegen eigenlijk te veel voor de auto’s bedoelt waardoor het niet altijd prettig voelt hier te fietsen. De enthousiaste reacties van de langsrijdende auto’s maakt dan weer veel goed. In Crépy-en-Valois drinken we wat en delen we boompjes uit. Daarna is het nog zo’n vijftien kilometer naar Saint-Jean au Bois. Een klein schattig dorpje dat inderdaad helemaal in het bos ligt met een enorme Abdij. En in de buurt schijnt een zevenhonderdvijftig jarige eik te staan, net zou oud als Amsterdam. Bij de Abdij kunnen we bij een bewoner de boomfiets en de fietsen plaatsen, die we morgenochtend dan weer ophalen. We rijden met z’n vijven terug naar Crépy-en-Valois en drinken daar een biertje in de zon. We besluiten thuis te eten en Richard brengt Willem en Simonne terug naar hun auto, om daarna samen terug te komen om samen te eten in de tuin van ons verblijf in Sennevieres. Een mooie fietsdag was het weer.