Vandaag was de warmste dag tot nu toe, zevenendertig graden. En we moeten klimmen tot boven de duizend meter. Een hele pittige dag dus. Hoe ga je daarmee om? Wat is verstandig om te doen? Hoe houden we elkaar in evenwicht? Geen eenvoudige puzzel. Je voelt de dubbele reacties van de mensen vandaag: Ondanks dat de boomfiets continue een glimlach op het gezicht tovert, vraagt men zich natuurlijk ook af of we wel goed bezig zo midden op de dag in die hitte? En ze hebben wel een beetje gelijk. Na een rustig begin van de dag waren we voor twaalf uur op de plek van de boomfiets in Rumilly. De eerste vijftien kilometer gingen langzaam bergafwaarts en langs een brede bergbeek met prachtige groene berghellingen. Daarna enkele kilometers langs de Rhone. Als we de brug oversteken begint het stijgen al snel. Richard heeft de route nog iets verlegd zodat het echte stijgen nog iets wordt uitgesteld. Na zo’n vijfentwintig kilometer en al een paar honderd meter stijgen lunchen we in de berm in de schaduw. Wat is het warm vandaag, oververhitting ligt op de loer. Daarna zo’n tien kilometer met meer dalen dan stijgen om daarna een flink aantal kilometers alleen maar te stijgen. Voor de boomfiets is het al snel te stijl zodat we steeds moeten stoppen en opnieuw moeten opstarten wat extra energie kost. Richard, die vandaag de auto rijdt, suggereert dat het tijd wordt voor een ‘trekkertje’. Het is te lang te steil en te warm, is zijn niet te weerleggen argumentatie. Ok, laten we dat doen. Soms moet je het je niet moeilijker maken dan nodig is. En eerlijk gezegd. Iedereen zit er al aardig doorheen. Het laatste deel van de klim is wel heel fijn door het bos, dat scheelt gelijk. Als we boven zijn, op zo’n elf honderd meter, is het nog zeven kilometer afdalen naar Hotonnes. We stoppen bij de lokale supermarkt Vival waar we voor de ingang, wat ook de informele plaatselijke bar blijkt te zijn, een lokaal biertje drinken. De eigenaar is geïnteresseerd en heeft zelf ook een bos. Wat leuk. De Marie is aan de andere kant van het plein maar het is weekend dus dat zal wel niet lukken. Even later komt de ex-burgermeester aanlopen en ook hij krijgt een boompje. De dorpjes die bij de gemeente Hotonnes horen hebben samen een kleine duizend inwoners. Het voelt als een gezellige en prettige gemeenschap. Het is goed zeven uur als we de boomfiets parkeren aan de rand van het plein en terugrijden naar ons huis. Het genieten van de prachtige landschappen die we vandaag doorkruist hebben wordt helaas een beetje overvleugeld door de inspanning die we moeten leveren. En de hitte blijft ook de komende dagen nog aanhouden. Morgen vertrekken we om half negen zodat we voor half tien op de fiets zitten. Dat moet schelen zou je zeggen. We gaan het zien.