Wat een bomen staan hier in dit deel van Frankrijk. Daar hoeft niet veel meer bij lijkt mij. In de dalen rukken de bomen zelfs op, vertelde de huiseigenaar Christel in Saint-Colomban-des-Villards enkele dagen geleden, omdat de kleinschalig landbouw hier niet meer rendabel is. Hier hoeven we geen extra bomen te planten, en toch zijn de mensen blij als ze een boompje krijgen. We raken toch ook iets anders en dat is fijn. En laten we eerlijk zijn de bomen zijn in eerste instantie een middel om ons verhaal te vertellen en daarnaast is het geweldig dat de vijfduizend bomen die we uitdelen samen het begin van een gesamtkunstwerk vormen. Het is kwart over negen als we, na alles te hebben ingepakt, wegrijden uit Ameyzieu-Talissieu om naar Albertville te rijden. Het is weer een verhuisdag vandaag. Het is best een heel stuk, maar in augustus is het vakantietijd en is er weinig te krijgen aan goed betaalbare accommodatie. Dan maar wat extra kilometers. Het is elf uur als we in het statige gemeentehuis van Albertville binnenwandelen. Bij het secretariaat van de burgermeester zijn ze blij met het boompje en het boskboek. Als we buiten komen worden er al foto’s gemaakt door de communicatieafdeling. Heel fijn. Richard fiets vandaag mee, Daan heeft de volgauto en Sanne gaat rechtstreeks naar de volgende locatie. We fietsen langs de rivier die door Albertville stroomt en het gaat heel lekker tot na negen kilometer Richard roept dat we moeten stoppen. Er blijkt een remblokje uitgevallen te zijn. Je gelooft het niet maar nog geen vijfhonderd meter verder vinden we garage Ugine Automobile die ons willen helpen, na de lunch. We kopen zelf ook een broodje en als we aan de beurt zijn helpt Noa ons met het vervangen van de remblokjes. Aan de linkerzijde, rechts is nog ok. En ook de remblokjes van het voorwiel worden vervangen. Ze waren eraan toe. Binnen een uur zijn we weer klaar en we hoeven niet te betalen. Geweldig toch? Wat een geluk toch weer. We geven ze twee boompjes en rijden blij verder. Vanaf Ugine is het eigenlijk één doorlopend breed fietspad tot aan Annecy, dertig kilometer lang. Een prachtig voorbeeld voor de Circle4Change route. Een prachtige route die, naarmate we dichter bij Annecy komen, steeds drukker wordt met toeristische fietsers. Ook het meer van Annecy dient zich aan. Prachtig. Ik begrijp wel dat dit en favoriete vakantiebestemming is. Het is rond half vijf als we Annecy binnenfietsen, wat een drukte. We willen graag Rumilly halen vandaag, maar dat is best nog wel een stukje, inclusief een klimmetje blijkt als we Annecy verlaten. Het is meer dan dertig graden en samen met het klimmen is het best pittig. Het prachtige landschap en de positieve reacties die we de hele dag ontvangen doen gelukkig veel goed. Je merkt dat we vanuit het hooggebergte in het laaggebergte komen, de bergen worden heuvels en de zichten worden langer. De kleine dorpjes, meestal buurtschappen, zijn aangenaam rommelig. Er wordt gewerkt, dat voel je. En zo zakken we weer langzaam naar de vierhonderd meter, de hoogte waar Rumilly op ligt. Het is kwart voor acht als we in het centrum arriveren, het is rustig voor een vrijdagavond. Tja het is vakantietijd vertelt de barman van Bar-74 tegenover het gemeentehuis waar we de boomfiets parkeren. Is het in Annecy juist druk door de vakantie, hier is het rustiger. We hebben hier geen Lac de Annecy. Daar ligt het aan. We halen de aanhangwagen op die we hier vanochtend, twee minuten rijden van het centrum, hebben neergezet en rijden naar onze nieuwe locatie, waar Sanne het eten al heeft voorbereid. Wat een dag. Zoiets verzin je niet. Maar ons gebeurt het gewoon. Morgen nog een flinke klim volgens mij, meer dan duizend meter. We wachten het af.