We beginnen vandaag met een video call, een interview met een Italiaanse journalist uit Venetië, Massimilliano. Samen met Sanne vertel ik enthousiast ons verhaal, over Bosk en hoe daaruit Circle4Change is ontstaan. Over het belang van nieuwe verhalen, een nieuwe evenwichtige verhouding tot de natuur, het onmogelijke waarmaken, over positief activisme en het idee van de verjaardagbomen. Daarna overleg ik met Cargo Cycling over ons probleem met de remmen van de boomfiets. Na terugkoppeling met de specialisten blijkt dat de combinatie van de lange afdaling en het gewicht van de boomfiets de oorzaak van het probleem is, de remolie wordt te warm, en dat er eigenlijk geen oplossing voor is. De boomfiets is op deze belasting niet berekend. Wat nu? Al rijdend van ons huis naar de boomfiets die vier kilometer voorbij het hoogste punt van de Col de la Madelaine staat, besluiten we het toch te proberen, maar wel veilig. Dat betekent langzaam en beheerst, zodat we de controle behouden. Het is rond twee uur als Richard op de top van de Col de la Madelaine de drone de lucht in stuurt. Het weer is veel beter dan gisteren. En terwijl we van de lunch genieten in het gras, wordt het hoogste punt van de Madelaine door de drone op film vastgelegd. We rijden vier kilometer naar beneden in de richting van Albertville waar de boomfiets rustig op ons wacht. De remoliedruk is weer ok. Het is afgekoeld. In de combinatie van het schieten van mooie dronebeelden en het voorzichtig en veilig afdalen door een adembenemend mooi berglandschap besef ik mij hoe dicht geluk en pech bij elkaar liggen. En wat hebben wij veel geluk deze Tour. Ook vandaag weer. De meer dan twintig kilometer afdaling was pittig, om het voorzichtig uit te drukken. Het probleem is dat je niet kunt inschatten welk risico je neemt met het afdalen. Welke snelheid is het beste? Hoe gebruik ik de remmen efficiënt? Hoe rem ik het beste op de motor? Het ontbreken van antwoorden maakt mij onzeker. Gelukkig gaat het afdalen gestaag en voorspoedig, en het is een fantastisch berglandschap, wat veel goed maakt. Het bereiken van het dal voelt voor ons als net zo’n grote overwinning als het behalen van de top. We zijn weer veilig beneden. Top. Nog dertien kilometer naar Albertville, door kleine dorpjes en door bossen. De zon is nog sterk en het is hier veel warmer dan op de berg. Het is rond zeven uur als we de boomfiets naast het gemeentehuis in Albertville parkeren. Dit hebben we gehaald. We eten vlakbij in een goed Frans-Italiaans restaurant, heerlijk, dat hebben we wel verdient vinden we zelf. We zijn tevreden over de tocht van vandaag. En hebben ook nog bij twee gemeentehuizen een boompje bij de entree gezet. Verder lag de concentratie vandaag volledig op het veilig naar beneden komen en dat is gelukt en daar proosten we op. We geven de boomfiets nog even flink wat water en rijden richting ons huis in Ameyzieu-Talissieu. De rit langs het meer is prachtig. Het is tien uur als we terug zijn. Lekker slapen.