We hebben goed geslapen in onze houten hut. In de ochtend is het bewolkt en even later regent het. Hoe zal dat gaan vandaag? We willen graag mooie drone-opnamen maken vandaag van het bereiken van het hoogste punt, de tweeduizend meter. Sanne en Liesbeth gaan voor het ontbijt inkopen doen voor vandaag. We ontbijten samen en het is rond elf uur als we wegrijden naar de plek waar de boomfiets staat, net voorbij de Franse grens, anderhalf uur rijden. We maken de boomfiets gereed om te vertrekken als journalist Claudio Rovere uit Avigliana ons aanspreekt voor meer informatie over het project. Hij maakt foto’s en volgt ons het eerste deel van onze klim vandaag. We gaan proberen de boomfiets helemaal naar boven te fietsen. Richard is gefocused op het maken van de dronebeelden, en Sanne en Yka maken met de telefoon al fietsend beelden. Na twee kilometer passeren we de grens met Frankrijk. Het achtste land van onze Tour. De boomfiets gaat langzaam vooruit, negen kilometer per uur, er staat een flinke wind en het is zestien graden. Het gaat voorspoedig en we klimmen behoorlijk. Als we al een flink stuk onderweg zijn heeft de boomfiets even pauze nodig, en daardoor worden we, door het enige huisje dat hier staat, uitgenodigd door Fabrizio en Marianna om koffie te komen drinken, wat gezellig. Er komt zelfs een klein lokaal borreltje op tafel. Voor we verdergaan geven we ze een boompje voor in de tuin. De plek blijkt al uit achttienhonderd te zijn, en was een van de schuilplaatsen om de twee kilometer voor als het slecht weer werd in de bergen. We stappen weer blij op de fiets, wat een leuke ontmoeting. We moeten flink doortrappen en mijn wens komt uit, we gaan het halen, de boomfiets doet het fantastisch en kruipt in drie uur van viertienhonderd naar ruim tweeduizend meter. Het hoogste punt van onze Tour. Wat zijn we blij dat dit is gelukt. Het landschap is hier uitzonderlijk mooi boven de boomgrens, de prachtige bergen, de speelse en ook dreigende wolken, het blauwe stuwmeer, Lac du Mont Cenis. En daar fietst dan onze boomfiets gewoon tussendoor. Dat het best wel uitzonderlijk is merken we aan alle positieve reacties van iedereen die we tegenkomen. En dat doet ons ook weer erg goed. We maken vele film- en foto-opnamen want dit moment, dit hoogste punt, willen we natuurlijk goed vastleggen. Ook maken we een mooie teamfoto van deze bijzondere gebeurtenis, we zijn met een boom de Alpen aan het doorkruisen. Super toch? We zetten de afdaling voorzichtig in, niet te snel. Het is best fris aan het worden, een extra trui en jas aan. En zo glijden we het dal in. In totaal fietsen we zevenendertig kilometer vandaag tot de plek waar we eigenlijk gisterenavond aan zouden moeten komen, in Termignon. We parkeren de boomfiets en de aanhangwagen op een camperplaats en rijden voldaan richting onze houten hut. Vincent en Liesbeth zijn vandaag thuisgebleven en hebben heerlijk gekookt. Ook hebben ze de E-bus opgeladen waarmee Richard morgen Yka naar Alberville brengt, om met de trein terug te reizen naar Nederland. Wat een mooie dag was het weer vandaag. De 90e dag alweer. Het gaat supersnel. En ik moet zeggen dat de combinatie van de dagelijkse pittige uitdagingen die vragen om creativiteit en meebewegen, gecombineerd met alle bijzondere ontmoetingen en warme reacties, en natuurlijk ons geweldige team, deze Tour tot een uitzonderlijk mooie en waardevolle ervaring maken die ik voor goud wil missen.