We zijn wat gehaast deze ochtend omdat we erachter komen dat het repareren van de rem voor twaalf uur moet gebeuren omdat anders de fietsenmakers dicht zijn en we in ieder geval tot maandag moeten wachten. Dus de reservematerialen uit de bus gehaald, en met de auto, via de aanhangwagen die we meenemen, rijden we naar het kerkhof van Stradelle, waar de boomfiets staat. Vanaf hier fietsen we, met verse boompjes op de boomfiets, naar de fietsenzaak in noord Mantova, wat zo’n veertig minuten fietsen is. Daar is de boodschap heel helder: je moet niet hier zijn, wij kunnen niks met de hydroliek. Gelukkig geven ze een tip van een motorbedrijf drie kilometer verderop. Met een flink tempo erheen en om kwart voor twaalf staan we voor de roldeur die op zaterdag om twaalf uur dicht gaat. De man, Andrea Castelli, is uiterst vriendelijk en behulpzaam. Het wiel gaat eraf en het blijkt hetzelfde probleem als eerder te zijn. Een deel van het remblokje is eruit gevallen en dan gaat de remvloeistof lekken en valt de druk weg. Het wordt opgelost door extra ringen te plaatsen zodat het blokje er niet meer uit kan vallen. Sanne doet ondertussen de socials. Rond één uur nemen we afscheid na het geven van een boompje en een ruime gift. We zijn super blij dat het op deze zaterdagochtend is opgelost, en deze keer goed volgens mij! We fietsen via Mantova-stad naar de lange dam over het meer waar we droneopnamen willen maken van het binnenfietsen van de stad. Ik fiets een paar keer op en neer en het geeft mooie beelden. We lunchen eenvoudig aan het water, naast de dam. Het is klammerig warm. Dan de oude stad in om de kaart uit te leggen en boompjes en folders uit te delen. Het is echt een hele mooie oude stad. Veel mensen blijken toerist te zijn en kunnen begrijpelijk geen boompje meenemen. Er wordt wel enthousiast op ons initiatief gereageerd en dat is fijn. Het is rond half vijf als we beslissen toch maar niet meer te gaan fietsen vandaag, wat wel de bedoeling was. Een rustige zaterdagavond is ook wel eens leuk. Richard en Daan brengen de auto terug naar de garage en ik fiets met Sanne langs het restaurant van gisterenavond om Antonella Guidi het boskboek en twee boompjes te geven, die zij aan de burgermeester zal doorgeven. Voor we de stad inwandelen om een biertje te drinken en wat te eten douchen we de klamme warmte van ons af. Het biertje is heerlijk en het is superfijn even zo ontspannen te kunnen zitten en niets te hoeven. Via een chinees-thai’s restaurant wandelen we terug naar het hotel. Lang geleden dat we zo vroeg, het is net goed negen uur, welterusten tegen elkaar zeggen. Maar het voelt goed om even een lange nacht te maken. Morgen gaan we weer een flink stuk fietsen.