Na vier dagen Venetië pakken we alles weer in om verder te gaan. Het bevalt goed om meer dagen op één plek te overnachten, het geeft meer rust en de logistiek is eenvoudiger. We nemen afscheid van GianLuca en zijn dochter. Met de auto en aanhangwagen rijden we naar Tombelle waar de boomfiets staat bij het lunch-restaurant. Sanne blijft nog even en zoekt alvast een nieuwe locatie voor over drie dagen. Het valt niet mee in dit gebied, het is natuurlijk vakantie en wij zoeken in een kleine ‘vijver’, meerdere kamers, zelf willen koken en betaalbaar. Met Daan fiets ik de eerste vijfentwintig kilometer langs rustige en drukkere wegen. Al snel komen in de buurt van Padua, een flinke stad met een enorme kathedraal. Overal zie je in het centrum groepen jongeren waarvan één persoon met een laurierkrans op zijn of haar hoofd loopt. We komen langs zo’n groep op een terras en de jonge dame met krans komt met haar vader enthousiast naar de boomfiets en wil een stukje meefietsen. Groot applaus als we ook echt samen wegfietsen. We geven haar een boompje voor haar behaalde diploma. Nog een foto voor de enorme kathedraal en we fietsen de stad uit. Lekker ook wel die rust en ruimte. We eten samen een broodje, iedereen is er weer, net voor we de klim moeten gaan maken. Het is dik dertig graden met een strakblauwe lucht. Het is een typisch landschap, in het behoorlijk vlakke landschap doemen plots heuvels op als zandtaartjes op een tafel. En daar gaan we overheen, zo’n driehonderd hoogte meter schat ik. Tja waarom ook makkelijk doen als het moeilijk kan, zeker met dertig graden. Maar eerlijk is eerlijk, de uitzichten zijn prachtig en het is weer een goede oefening voor de boomfiets, die mag natuurlijk niet te lui worden zo vlak voor de alpen-etappes. Als we afgedaald zijn komen we in Galzignano Terme langs het gemeentehuis. Even binnenkijken. Een stagiaire bewaakt het fort, zo lijkt het. We wisselen de adresgegevens uit en ik geef haar een boompje voor de burgermeester Riccardo Masin, met een boskboek natuurlijk. We fietsen weer, door vlak Hollands landschap met dijkjes, rechte wegen, mais, zonnebloemen en grote landbouwvoortuigen. De zonnebloemen lijken in staking, ze kijken niet naar de zon, zoals gewoonlijk toch? En net zoals de grote trekkers hebben ook wij flink de vaart erin. Het is rond half zes als we het vestingstadje Montagnana binnenfietsen. Wat een mooie parel in dit vlakke landbouwgebied, dit verwacht ik hier niet. Achtenzestig kilometer vandaag, mooi geweest. We parkeren de boomfiets bij het gemeentehuis naast het politiebureau en rijden samen naar Mantova waar we weer drie nachten verblijven. Het is wel nog een dik uur rijden. Mantova is ook een vestingstadje dat prachtig aan het meer ligt. Tegen achten rijden we over de dam Mantova binnen. Onze plek is tegenover het station, eenvoudige hotelkamers dit keer. We parkeren de auto’s en eten eenvoudig bij een plek dat een bar lijkt maar een salsa-danstent blijkt te zijn. Wat is het toch leuk mensen salsa te zien dansen. Het is wel erg luid en we kunnen elkaar nauwelijks verstaan. Net te intens voor ons na zo’n lange dag. We wandelen terug. Goed slapen lijkt een beter plan.