We fietsen weer! De tweede helft van onze Tour is in Nova Gorica begonnen vanaf het EPIC-center, vlak bij het Europa-plein, op de grens van Slovenië en Italië. Het is prachtig fietsweer, dik twintig graden, blauwe hemel. Gisteren regende het om deze tijd. We hangen de kaartjes in de boompjes en daar komen Stojan, Sasa en Katja al als eersten aanfietsen. Zo’n kleine veertig mensen verzamelen zich terwijl ik enkele interviews geef aan de lokale radio van zowel Slovenië als Italië, geregeld door de GO2025-organisatie. Heel fijn. Na een korte uitleg aan de mee-fietsers over ons project fietsen we naar het Europaplein, tweehonderd meter verderop voor het station waar onze expositie nog te zien is tot twintig juli. Daar rijden we met z’n allen enkele rondjes zodat Richard drone-opnamen kan maken, want deze ‘zuidpool’ van onze cirkel moet natuurlijk in onze film. Met z’n allen fietsen we naar het gemeentehuis van Nova Gorica waar de loco-burgermeester Marko Tribuson op ons wacht. We geven een verjaardagboompje met een Boskboek en met applaus bedanken we Nova Gorica voor de gastvrijheid en hopen we dat ze de komende jaren mee blijven doen met onze Circle4Change-activiteiten. We fietsen terug naar de grens waar we door de Italiaanse politie, die ons in de afgelopen weken regelmatig heeft gecontroleerd, nu lachend doorlaat. We rijden naar het gemeentehuis van Gorizia, iets verder dan het centrale plein, waar de burgermeester mij hartelijk omhelst, we hebben elkaar bij het Uniscape-landscape festival ontmoet twee weken geleden. Hij krijgt opnieuw een verjaardagboompje en vertelt dat Gorizia in verhouding tot het aantal bewoners de groenste stad van Italië is, en dat zou best wel eens waar kunnen zijn. Op deze plek voor het statige gemeentehuis nemen we afscheid van de meeste mee-fietsers. Wie wil neemt een verjaardagboompje mee, en met Marco en drie enthousiaste fietsers gaan we nu echt beginnen aan de tweede helft van onze Tour. Via Sagrado naar Villesse, vijfentwintig kilometer vanaf hier, waar we tussen één en drie worden verwacht. Maar de route gaat anders dan verwacht. Richard had een mooie bosrijke route uitgezet maar de mee-fietsers wisten een betere route. Nou mooi niet. Veel auto’s en zon in plaats van bomen en schaduw. Toch de regie maar weer snel naar ons toe trekken. In Sagrado doen we een bakkie en daar zien we ook Maurizio weer opdagen, de filmende journalist van de regionale-RAI, hij filmt de boomfiets onderweg naar Villesse en wil graag wat dronebeelden van Richard voor de uitzending van vanavond. Hij staat ons bij het gemeentehuis van Villesse op te wachten met Arianna, waar ik contact mee heb gehad. We leggen de grote kaart uit in de schaduwrijke ruimte waar de kinderen straks komen voor de workshop. De burgermeester en loco-burgermeester, beide vrouwen, wandelen binnen en maken een praatje. Ze zijn al begonnen met het aanplanten van een bos, klein, maar het begin is er. De kinderen maken samen een mooie tekening voor ons, iedereen krijgt een verjaardagboompje en ze zwaaien ons blij uit als we rond vier uur vertrekken. Met Daan fiets ik nu door een soort Nederland, vlak met veel rechte wegen. Wat een groot contrast met het heuvellandschap aan de Noord-Oostzijde van Nova Gorica-Gorizia. Richard volgt met de auto om de route in de gaten te houden. En de boomfiets doet het supergoed vandaag, zelfs op de viaducten hoef ik niet naar de ‘slakken-stand’ terug te schakelen. Als we in een plaatsje verderop stoppen om de route te bekijken gaat het raam open met de vraag wat die rare boom hier komt doen? Het blijkt het gemeentehuis van Ruda te zijn en natuurlijk krijgen we de adresgegevens. Het is rond vijf uur als we in Cervignano del Friuli de boodschappen doen om te koken vanavond. En daar blijkt dat het nog een kleine dertig kilometer is naar ons verblijf in Porcenia. We besluiten dat stuk vandaag nog te doen zodat we morgen niet hoeven te fietsen en we de boomfiets bij ons hebben om goed te kunnen verzorgen. Met dit warme weer vraagt dat nog meer aandacht. Zo aan het begin van de avond is het heerlijk fietsen, ook al zijn sommige wegen eigenlijk niet geschikt voor de boomfiets, wel raar toch. Met het wisselen van een accu staan we opeens bij ‘Lo Stallo’ een leuk groente-fruit stalletje. De man blijkt een eigen bos te hebben geplant. Kijk dat zijn goede initiatieven. We fietsen flink door en om half acht zijn we in Porcenia. Vierenzestig kilometer op de teller. Niet slecht voor deze eerste dag. De open aanhangwagen vol met kleine verjaardagboompjes en onze rode bus verwelkomen ons als we het erf oprijden. Met het eten van een pasta concluderen we dat het een geweldige eerste dag was en ook heel fijn dat we morgen tijd hebben om alles nog beter op orde te brengen. Ook het vooruitzetten van de bus en aanhangwagen bevalt goed. Zo leren we steeds weer bij. Als alles goed gaat zijn we over drie dagen in Venetië.