dag 51 – 54 km
Pernitz – Reichenau
Was het gisteren rond de twintig graden, vandaag is het dertig. Heerlijk warm, echt een ander gevoel. Na het ontbijt van Andrea zijn we op weg naar de boomfiets die bij het gemeentehuis van Pernitz staat. Daan fietst vanochtend mee met de boomfiets. Het gaat direct omhoog. Wat is het landschap toch mooi in de ochtendzon. De hogere heuvels met het glooiende velden en de pittoreske dorpjes waar we doorheen komen, wat een feest. Bij ‘Imker Waidhofen’, Anton Postl – Zwinz in Miesenbach stoppen we en op dat moment komt Sanne met de bus aanrijden. De honing is een mooi voorbeeld van lokale producten. We hebben al een flink stuk geklommen en de boomfiets heeft moeite met de lange hellingen. We moeten pauzeren om de motor af te laten koelen. En daar komt Richard aanrijden, hij heeft de aanhangwagen opgehaald die gisteren onder aan de andere kant van de berg is blijven staan. We fietsen verder, het gaat op en af, en we rijden door tot Puchberg am Schneeberg wat vrij toeristisch is. Even verder stoppen we waar Sanne in gesprek is met de familie van de burgermeester Peter Mayer van Marktgemeide Winzendorf-Muthmannsdorf die vanuit deze plek gaan wandelen. Wat toevallig. Ze zijn heel enthousiast over de boom die door Europa trekt en we wisselen onze kaartjes uit. Weer een leuk contact. Vanaf hier fietst Sanne mee en neemt Daan de auto over. Wat een prachtig weer en het is best rustig voor een zaterdagmiddag. Wel zijn er veel motorrijders die hard rijden. Oppassen dus. We lunchen in het veld waar Richard drone opnamen maakt als we wegfietsen. Vanaf hier gaat het vooral naar beneden, of in ieder geval niet steil omhoog. En dat is fijn. Ik merkte gisteren al dat er iets met de achterrem niet helemaal goed was en nu, tegen vijf uur is het, begint de rem echt kuren te krijgen. Hij maakt een vreemd geluid. En dat op zaterdagavond. Wat nu? We stoppen na vijftig kilometer te hebben afgelegd in Payerbach waar Daan en Richard op ons wachten. Er komt een man aanlopen die onze boomfiets geweldig vindt. Hij kent, hoe kan het ook anders, een vriend die een garage heeft, in het volgende dorp woont en ons wel wil helpen met de rem, zelfs op de zaterdagavond. Wat een geluk hebben we toch. We fietsen vier kilometer door zonder de achterrem te gebruiken. En de man waar we moeten zijn, staat al in zijn tuin naar ons te zwaaien. Het wiel gaat eraf en inderdaad één remblokje blijkt eruit te zijn. Hoe dat kan gebeuren is mij nog een raadsel maar hij kan het gelukkig repareren door een deel te vervangen en controleert ook het andere wiel dat prima blijkt te zijn. De rem doet het weer en daarna dient zich de volgende uitdaging aan: de fiets start even niet. Hoe kan dat nu weer? We hebben geen flauw idee. We lopen alle opties door en vinden geen oplossing. Ik bel nog met Luuk van Cargo Cycling, en ook hij heeft op het eerste gezicht geen idee. Hij kijkt er morgen na, op zondag. We kunnen niet verder en parkeren de fiets in de tuin van de jongen die ook hielp met de reparatie. Ook de aanhangwagen laten we hier achter. De garageman, ik ken zijn naam niet eens, wil niets hebben voor de reparaties. We geven hem het Boskboek en zijn erg blij dat de rem het weer doet. Top. We rijden samen in de auto over de berg, die we eigenlijk over zouden rijden vandaag, naar onze verblijfslocatie een half uurtje verder op in Mürzzuschlag. Sanne, die vooruit was gereden, heeft het eten op tafel staan. Wat een fijne aankomst, hier blijven we twee nachten. Ik ben benieuwd of de boomfiets morgen zin heeft om te fietsen. We gaan het zien.
zo 1 juni - dag 52
Reichenau (Mürzzuschlag)
Deze zondag rijden we rond tien uur vanuit Mürzzuschlag richting de boomfiets in Reichenau, het is al zeker 25 graden. We volgen de route die we straks ook willen nemen met de boomfiets met als hoogste punt 1.070 meter. Reichenau ligt op 520 meter volgens onze garage-man die Rup Meixner blijkt te heten. Met andere woorden 550 meter klimmen. Dat wordt een hele tour. Althans dat is ons plan. Het loopt anders. Een mooie oefening in meebewegen. Bij de boomfiets plaatsen we de volle accu en net als gisteren, helaas geen reactie. In de twee uur erna proberen we, of beter probeert Rup, van alles maar we kunnen het niet oplossen, waarschijnlijk is het iets kleins dat we over het hoofd zien, zo is het meestal. En laten we eerlijk zijn we hebben ook enorm veel geluk. Deze Rup helpt ons zelfs op zondag, morgenochtend is hij vroeg weg maar hij laat zijn gereedschapskist in de tuin achter zodat ik kan pakken wat we nodig hebben, nadat ik morgen de monteur van Cargo Cycling heb gesproken. En tja, na bijna 2.000 kilometer mag er ook wel even iets misgaan. Laten we hopen dat we het samen kunnen verhelpen zodat we morgen weer kunnen fietsen. Dat zou mooi zijn. En anders wordt het schema bijgesteld. We hebben nog wel wat dagen speling voor we op 14 juni in Nova Gorica aankomen, althans dat is de bedoeling. We rijden terug naar Mürzzuschlag, weer over de berg, er zitten flink steile stukken bij, ik snap de boomfiets wel dat hij daar geen zin in heeft. We drinken ergens een zondags kopje koffie en zijn rond twee uur weer in ons verblijf. Een ‘vrije’ zondagmiddag. De wolken nemen toe en de temperatuur zakt, er valt zelfs een flinke bui. Goed voor de bomen. Van Christian Cummins van FM4-radio Oostenrijk krijgen we een kort filmpje opgestuurd dat hij voor de socials van het radio-programma ‘The Morning Show’ gaat gebruiken, waar we in de komende dagen inkomen, althans dat is het plan. Het is een mooie mix van het interview met beelden die ik aan hem heb gestuurd. Hij is helemaal fan van ons project. Top. Aan het eind van de middag komt Nanja erbij, een vriendin van Richard uit Nederland die al jaren in Oostenrijk woont. Zij komt enkele dagen meefietsen. We eten aan de overzijde van de straat. Heel gezellig. Het gesprek gaat natuurlijk ook over de boomfiets, dat we hopen dat de fiets het morgen weer gaan doen. Zou wel erg fijn zijn.