Wat een dag vandaag. Vanuit een beetje miezerig Wenen vertrokken we door het drukke verkeer de stad uit, het landschap in. Twee miljoen inwoners is best wel een grote stad en dat voel je. Het contrast tussen stad en het heuvelachtige bosrijke landschap is groot. Ook wel weer fijn om in de natuur te zijn na drie dagen Wenen. We fietsen met Richard heuvel op en heuvel af, maar meer op dan af. Het landschap is prachtig. En doordat het weer opklaart wordt het alleen maar mooier. Vanuit Wenen fietsen we Zuid-Westelijk naar Grub dat weer op onze lijn ligt. En vandaar naar Mayerling, waar we soep eten. We zijn op dertig kilometer van de route van vandaag, die tachtig kilometer is. We fietsen verder, de klimmetjes worden serieuzer, de afdalingen ook, af en toe vol in de remmen. Richard wisselt met Daan en de ene heuvel naar de andere dient zich aan. Het landschap verandert, de glooiende heuvels voor Wenen zijn ingewisseld voor steilere heuvels met meer ‘Milka-effect’, meer alpenweide-achtig. Na vijftig kilometer, het is rond zes uur, spreken we af nog tien kilometer te doen naar Pernitz, de tachtig gaan we niet halen vandaag. Maar het wordt nog een heel avontuur. De auto met aanhangwagen kan de onverharde helling niet aan. Die laten we staan om morgen op te halen. En met de boomfiets proberen we naar boven te komen, meer dan 250 meter stijging in 2,5 km, van 500 meter naar 750 meter hoogte. En steil, gemiddeld 10%. Het lukt, maar de inspanning is enorm, Richard en Daan helpen met duwen, afwisselend hijgend en uitpuffend, en zo krijgen we uiteindelijk de boomfiets boven. Het is moeilijk te beschrijven en het is een geweldige presentatie, al zeggen we het zelf. We hoeven in ieder geval niet meer naar de ‘gym’ vanavond. De beloning is groot, we glijden in de lage avondzon enkele kilometers langzaam naar beneden door een prachtig bergachtig landschap naar Pernitz. En daar treffen we, ‘we oogsten ook hier het toeval’, een groepje mensen dat een feestjes viert bij een winkeltje dat overgenomen is. Superaardig en enthousiast zijn ze. We krijgen een biertje aangeboden en ze doen een inzameling voor ons project en halen honderd euro op. Geweldig toch. Even later komt Markus aangelopen, hij is gebeld en zit in de gemeenteraad van Pernitz. Ik vertel hem over ons project en hij is super enthousiast. Wat zou het leuk zijn als de gemeente Pernitz ook aansluit bij de Circle4Change-family. Na deze spontane ontmoeting zijn we de enorme klim alweer bijna vergeten. We mogen de boomfiets parkeren bij het gemeentehuis en rijden naar onze verblijfplek in Bad Fischau-Brunn, zo’n twintig minuten verderop. Het is half negen als we daar aankomen en gelukkig heeft Sanne het eten al klaar, wat lekker is het weer. Dat doet echt goed. We zijn moe en voldaan. Wat een dag!