dag 99 - 45 km
Hautecourt – Montrevell-en-Bresse
De dagen hechten zich als een lange film aan elkaar. Het is niet eenvoudig terug te halen wat we gisteren hebben meegemaakt. Dit verslag geeft ons hopelijk wat houvast. Ook vandaag en de komende dagen wordt het weer heel warm. We vertrekken bijtijds en zijn om goed negen uur bij de boomfiets in Hautecourt. Vanaf daar fiets ik met Richard en Sanne volgt met de auto. Daan is vandaag thuisgebleven om wat rust te nemen. We zijn een paar kilometer Hautecourt uit als we, na een flinke klim, een man inhalen die in twintig dagen achthonderdvijftig kilometer loopt, elke dag een marathon. Hij, Frederic Guillemain, haalt hiermee geld op voor ALS, een ongeneselijke spierziekte die helaas ook zijn vrouw heeft getroffen. Wat een geweldig en dapper initiatief. Volgend jaar gaat hij weer. Petje af. We wisselen onze gegevens uit en vervolgen de route naar Bourg-en-Bresse, zo’n vijftien kilometer door kleine dorpjes, landelijk gebied en mooie uit- en doorzichten. Het is overal erg rustig, ondanks dat het maandag is. Vakantietijd? We rijden de stad in naar het gemeentehuis. Na een koffie wandel ik met Sanne de ‘Marie’ binnen en vertellen ons verhaal. De burgermeester, Jean-Francois Debat, is op vakantie. We geven een boompje en onze folders, een boskboek hebben we vandaag helaas niet bij ons. Typisch dat we hier in Frankrijk nu al meerdere gemeenten hebben getroffen waar de medewerkers niet op de foto mogen. Privacyregels? Op het pleintje voor het ‘Hotel de Ville’ ontmoeten we een Nederlandse familie uit Noord-Holland, die net zoals veel andere Nederlanders hier op vakantie zijn. Ook zij vinden het een geweldig project. In de afgelopen week hebben we heel veel Nederlandse nummerborden gezien. Het is rond half één en het begint al lekker warm te worden, dik boven de dertig graden, als we vertrekken richting het einddoel van vandaag, Montrevell-en Bresse. Nog twintig kilometer. De route is prachtig langs kleine kronkelwegen met solitaire bomen, boomgroepen, kleine bossen, kleine dorpjes en vele vrijstaande woningen. Een rijker gebied dat voel je, en het ‘ieder-voor-zich-privé-bezit’ domineert boven het collectieve, wat je meer in de dopen lijkt te zien. Je ziet duidelijke afbakeningen van het eigen terrein met hekken en afrasteringen. Het lijkt hier meer en dominanter aanwezig. Het gaat lekker en tijdens het fietsen voelt zelfs wind van boven de dertig graden ‘verfrissend’. De boomfiets lijkt baat te hebben bij de hoge temperaturen, zelfs tegen de lichte heuvels op doet de fiets het goed. Is de boomfiets blij de Alpen uit te fietsen? Rond twee uur rijden we Montrevel-en-Bresse binnen, een flink stadje, en we parkeren de boomfiets onder de bomen aan de achterzijde van het grote gebouw waar ook het gemeentehuis in huist. De boomfiets krijgt extra water en we leggen er ter informatie wat folders erbij. De boomfiets blijft hier staan tot woensdagochtend, want morgen is onze niet-fiets-dag. Die was ook gepland voor vandaag, maar we lagen één dag achter op schema, en nu zijn we weer helemaal bij en dat is superfijn, na het boeiende en spannende Alpen-avontuur. Na een uitgebreide lunch op het terras neemt iedereen een hoognodige ‘siesta’. Best wel een goede uitvinding eigenlijk, zeker bij deze hoge temperaturen. We doen de dingen die nog moeten gebeuren, zoals de boekingen, socials, mails, de was, enzovoort. Genieten van het uitzicht en de ondergaande zon. Morgen weer een nieuwe dag, een speciale dag, het is dan dag honderd van onze Tour. Geweldig toch?
di 12 aug - dag 100
Vandaag blijven we op onze plek in Geovreisset, bij de kippen, twee witte en één zwarte. Daan brengt rond de middag Sanne naar het TGV-station in Bourg-en-Bresse, zij gaat met haar Yoga-team in Lowlands Yoga geven. Volgende week is ze weer terug. Dag honderd van onze reis is een mooi moment om even terug te kijken. Wat hebben we bereikt? Enkele gedachten: Al vier maanden planten we zaadjes, veel zaadjes. We leggen contacten met gemeenten om een ‘familie’ van gemeenten op te zetten; we delen in totaal vijfduizend boompjes en duizenden flyers uit, en maken foto’s van de blije mensen met hun boom; we spreken mensen aan waar de boom stopt of langskomt en vertellen ons verhaal; we zien onderweg veel blije mensen foto’s/filmpjes maken, vooral vanuit hun auto; vele mensen zien onze nieuwsbrieven en socials (polarsteps, instagram, Linkedin) en sturen de informatie door naar anderen. En ook het uitleggen van de grote kaart, het geven van de presentaties en de drie exposities helpen om het verhaal te vertellen. En niet te vergeten de media, van krantenartikelen tot radio en TV-items. Daarnaast werken we dagelijks aan het verslag en de socials, en leggen we de tour vast met foto’s en filmfragmenten (inclusief drone), zodat het verhaal ook na de tour beeldend kan worden verteld en anderen kan inspireren mee te doen. Ondanks al deze acties, de door ons geplante zaadjes, zijn het natuurlijk slechts speldenprikken op de vijfduizend kilometer lange routelijn. Maar een belangrijke observatie is dat de bodem voor Circle4Change vruchtbaar lijkt, de reacties zijn overal zeer positief, van jong tot oud, alle leeftijden reageren enthousiast. En wat zijn er veel lieve mensen, overal komen we ze tegen. Maar waar komen die positieve reacties vandaan? Is het het onbekende en onverwachte beeld van de fietsende boom? Is het het knotsgekke idee van de enorme cirkel door negen landen en dat we het schijnbaar onmogelijke ook echt uitvoeren? Is het ons pleidooi voor het planten van een verjaardagboom op je verjaardag, dat we vijfduizend boompjes uitdelen, of ons pleidooi voor een wereld in balans met de natuur? Waarschijnlijk heeft iedereen zijn/haar eigen argumenten, en is het vaak en-en, maar zonder de fietsende boom was het echt anders geweest, de boomfiets is onze grote troef! Als we de honderd dagen bekijken dan kunnen we stellen dat we binnen onze beperkte mogelijkheden met een klein team het maximale uit onze vijf maanden Tour hebben gehaald. Het is een pittige test-tour, het is uitvinden, uitproberen, doen, aanpassen, meebewegen, het toeval leren omarmen en tegelijk onze doelen goed in het oog blijven houden. Met andere woorden: ‘Visser’ zijn op het moment en ‘jager’ voor het geheel. Wat kan er beter in de laatste kleine vijf weken van onze Tour2025? Zeker in België en Nederland, maar ook in Frankrijk, zou de PR nog extra moeten worden geactiveerd. De Tour heeft veel meer logistiek gevraagd dan vooraf ingeschat, o.a. door mankementen van de boomfiets en door de complexe logistiek van de verplaatsingen. Doordat we vijftig kilometer gemiddeld per dag afleggen ‘glijden’ we door het landschap en langs de dorpen, de interactie is vaak beperkter dan we zouden willen, het aantal presentaties minder dan gedacht. Het ontbreken van voldoende financiële middelen heeft de voorbereidingscapaciteit beperkt. Dat voelen we nu. Ook al heeft het onbevangen en met open vizier afleggen van de route ook iets heel moois. We ‘vissen en vangen’ wat er op ons pad komt. We lezen de rijkdom van de verschillende landschappen en culturen. Ook dat hoort bij deze testtour. Wat we doen is niet eerder gedaan en dat heeft risico’s, net zoals dat bij Bosk ook zo was. En ja achteraf hadden we misschien veel meer in moeten zetten op het vooraf opbouwen van de socials en de volgers waardoor we een groter bereik hadden gehad. Ook al hebben we via de netwerken van o.a. SLeM, Arcadia, GO2025, TreesforAll, en andere betrokken sponsors en partners al een flinke uitstraling. Zeker, het kan altijd beter. En misschien hadden we alle gemeenten van tevoren moeten inlichten dat we eraan komen, dat had mogelijk meer uitstraling gegeven, maar dat is niet zeker. Het onverwacht binnenstappen werkt heel goed. Samengevat zie ik ons Circle4Change-project als een boom, het heeft tijd nodig om wortel te schieten, te groeien en tot wasdom te komen. Het is continue balanceren tussen kansen en beperkingen, goed luisteren naar de mogelijkheden, spelen met condities en daar de acties op afstemmen. Niet voor niets is de beoogde projectperiode van Circle4Change daarom honderd jaar. En morgen, morgen gaan we gewoon weer lekker fietsen!