Dag 92 – 31 km
Saint-Jean de Maurienne – Saint Francois Longchamp
Vandaag hebben we, je gelooft het niet, de ‘Col de la Madelaine’, bekend van de Tour de France, beklommen. Nooit eerder heeft een fiets met een boom achterop deze ‘col’ getrotseerd. Ok, we zijn nog niet helemaal tot bovenaan gekomen, maar we hebben al wel vijftien van de twintig kilometers afgelegd en zijn meer dan elfhonderd meter geklommen. Wat een prachtige klim en wat een mooie dag. Twee dagen geleden fietsten hier de vrouwen van de ‘Tour de Femme’ omhoog. En vandaag onze boomfiets, geweldig toch? Vanochtend komen we vanuit onze blokhut in Saint-Colomban-des-Villards rond elf uur aan in St. Jean de Maurienne, waar we als eerste actie in het gemeentehuis een boompje en een bosboek brengen voor burgermeester Philippe Rollet. Zijn naaste medewerkster Chiraze Mzati ontvangt ons en was super enthousiast, ze stelde voor het boompje te planten met de schoolkinderen. We hebben acht boompjes gegeven, voor elke basisschool één. Vanaf het gemeentehuis begint de etappe van vandaag door het dal met een elf kilometer lange relatief vlakke route langs de rivier en door de kleine Alpen-dorpjes naar Sante-Marie de Cuines waar we een foto maken voor het gemeentehuis waar niemand is. Voor we echt met de klim gaan beginnen drinken we eerst een koffie en daar komen Piet Minten en Katia Booghs uit Gent aanlopen, beiden collega landschapsarchitecten. Ze hadden ons al gezien en zijn ons komen zoeken, ze zijn helemaal weg van ons project en fietsen de eerste kilometers mee omhoog. Wat een leuke spontane ontmoeting. Piet geeft les in Brussel, misschien kan ik daar een keer een presentatie houden over Circle4Change. De klim naar boven is heel pittig maar ook geweldig. Daan, Sanne en Liesbeth fietsen mee en Richard en Vincent rijden de beide auto’s. De fietsen zijn eigenlijk helemaal niet geschikt voor deze hellingen maar toch lukt het. Een knappe prestatie. Ik begrijp nu veel beter wat de fietsers van de Tour voelen als je ze zich naar boven worstelen. Eén lange doorgaande helling van zes tot tien procent. En af en toe nog steiler. Op deze momenten, komt de boomfiets vermogen te kort, en helpt Daan elke paar honderd meter de Boomfiets weer opgang door hem te duwen. Laten we eerlijk zijn, zonder Daan waren we niet zover gekomen vandaag. Na vijf kilometer klimmen, van de in totaal twintig, houden we een lunchpauze in de schaduw van een boom. Even bijkomen. Het is maar goed dat we niet weten wat we nog moeten klimmen anders zou je er echt niet aan beginnen. De reacties van de mensen die we tegenkomen zijn geweldig, iedereen reageert super enthousiast. Dat doet goed. Niemand heeft eerder hier een boom naar boven zien fietsen. De uitzichten worden met de kilometer spectaculairder, we naderen de boomgrens. Het loopt al tegen zessen als Richard en Sanne samen concluderen dat we de top niet moeten willen halen omdat het nog vijf kilometer is, en dat we in Saint Francois Longchamp, waar we net binnenrijden, moeten stoppen voor vandaag. Ik pruttel nog wat tegen, wil graag de top halen, maar ze hebben gelijk. Het is genoeg voor vandaag. We drinken een biertje op het nu al behaalde resultaat, Sanne en Liesbeth doen de boodschappen terwijl wij de boomfiets parkeren naast een groep bomen zodat de boom morgen zoveel mogelijk in de schaduw staat. Want morgen is onze niet-fietsdag en blijven we op onze verblijfplek in Saint-Colomban-des-Villards. We hebben morgen twee jarigen, Vincent en ook Vera, die er vorige week was en terugkomt met Leo om haar verjaardag samen met ons te vieren. Woensdag fietsen we dan vanaf Saint Francois Longchamp eerst naar de top van ‘de Madelaine’, met nog vijf kilometer een flinke opgave, om daarna bergafwaarts naar Alberville te glijden. Vandaag was weer zo’n dag die we niet snel zullen vergeten. Het is bijna niet mogelijk de unieke ervaring, het overweldigende gevoel en de benodigde inspanning goed te beschrijven. Met foto’s en filmpjes hebben Vincent, Richard en Sanne deze prachtige dag zo goed als mogelijk vastgelegd, zodat we in ieder geval kunnen laten zien dat onze boomfiets na drieduizend kilometer fietsen door acht landen nu ook nog de ‘Col de la Madelaine’ is opgefietst. Ben benieuwd wat de komende kleine zes weken, tot we aankomen in Leeuwarden, nog zullen brengen. Deze topdag neemt in ieder geval niemand ons meer af!
di 5 aug - dag 93
Vandaag, op onze niet-fietsdag, blijven we in onze blokhut in Saint-Colomban-des-Villards. Het is prachtig weer en we genieten nog na van onze klim van gisteren. Voor een groot deel van de dag zitten we achter onze computers en telefoons voor de socials, de route, het archiveren van de beelden, de boekingen, de e-mails en het verslag. Zo vliegt de dag voorbij afgewisseld met de lunch, het planten van twee bomen voor de beide jarigen, en natuurlijk het samen genieten van het feestmaal. Het is naast de verjaardagen ook een mooie dag om even stil te staan bij ons team van Daan, Richard, Sanne en ik. Want we mogen best concluderen dat het heel bijzonder is wat we doen en hoe we het doen. Deze Tour is geen eenvoudige klus en er wordt van iedereen het uiterste gevraagd om alles in goede banen te leiden. Daan verzorgt de bomen, regelt het opladen van alle accu’s, doet de financiële administratie en springt overal in waar nodig. Richard is naast het dronewerk, degene die de boekingen voor onze verblijven regelt en de communicatie daarmee onderhoudt, daarnaast is hij meestal onze vaste chauffeur, en ook hij springt in waar het nodig is. Sanne regelt, naast het maken van foto’s en filmpjes van onze Tour, de socials, d.w.z. het verslag op polarsteps, instagram en LinkedIn, daarnaast is zij de chef van de keuken, zorgt voor de boodschappenlijstjes en zorgt dat elke dag het eten op tafel staat. En net zoals Daan en Richard ziet zij ook waar iets moet gebeuren en is het al gebeurt voor erover gesproken hoeft te worden. En ik verzorg naast de algemene coördinatie van de Tour, de planning, de financiën en communicatie naar gemeenten, pers, en de andere teamleden die niet meereizen maar helpen op de achtergrond, het dagelijkse verslag en de e-mails die binnenkomen. Natuurlijk vergeet ik nog allerlei belangrijke dingen om te noemen. Zo zijn we samen verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken, de tour van de Boomfiets met de begeleidende fietsen, het verhuizen van de ene locatie naar de andere, en ga zo maar door. Kortom het is een enorme klus en we zijn geweldig op elkaar ingespeeld. Dat horen we ook terug van degenen die een dagje met ons meefietsen. En daar mogen we heel trots op zijn. Ik ben niet degene die makkelijk complimenten uitdeelt. Ik ben te vaak te directief, het kan altijd beter en er is altijd wel iets wat nog gebeuren moet. Het aanscherpen van de ambitie ligt altijd op de loer. Dat is niet altijd even makkelijk voor het team. Maar na ruim negentig dagen samen door Europa trekken, op deze toch wel unieke reis, hebben we elkaar goed leren kennen. Iedereen heeft zijn eigen gebruiksaanwijzingen, gelukkig maar, en we doen het geweldig. We liggen met de Boomfiets op het vooraf bedachte schema, delen dagelijks de verjaardagboompjes uit, leggen nieuwe contacten met gemeenten en geïnteresseerden, delen folders uit en verspreiden ons verhaal zo goed als mogelijk via pers en socials. En ja op vele vlakken hebben we nog vele wensen. We zien waar het nog beter kan. Maar binnen de beperkingen van capaciteit, tijd en beschikbare financiële middelen doen we het heel erg goed op deze eerste Tour met de Boomfiets door Europa. Ik ben super trots op ons team en wat we door onze intensieve samenwerking nu al samen hebben bereikt. Dat zou ik natuurlijk elke dag hardop moeten uitroepen, maar helaas dat komt er niet van. En daarom is het goed het maar eens op te schrijven! Bij deze.