dag 111 – 58 km
La Croix en Brie – Trilport
Het is een flink stuk rijden naar de boomfiets, nadat we alles is ingepakt en we onze blokhut in het bos verlaten. Ik rijd met Daan mee en Sanne met Richard. De klokken luiden twaalf uur als we met de boomfiets aan onze etappe van vandaag beginnen, ongeveer zestig kilometer. Richard fietst mee met de boomfiets. We zijn nog geen vijf minuten op weg of we stoppen om het filmpje op te nemen voor Arcadia. Morgen is het de laatste Arcadia dag. Het is hier een rustige plek en we willen vanuit de auto de boomfiets filmen. Het thema van de laatste zondag van ‘San Dei’ is ‘klein geluk’. Ik vertel dat we dat duizenden keren zijn tegengekomen op onze Tour. Veel blije mensen die een verjaardagboompje krijgen, verbaasde glimlachende mensen die de boomfiets zien langskomen, en ga zo maar door. De route is voor een groot deel goed vergelijkbaar met gisteren. Een zacht glooiend open landschap dat gedomineerd wordt door de landbouw met daartussen kleine dorpjes. De cultivators zijn alweer flink aan het werk. Het einde van het seizoen is in zicht. Zo fietsen we richting Pommeuse dat op de hoogte van Parijs ligt. Dit gebied is weer super kleinschalig met veel huizen die erg gericht zijn op ‘ik-voor-mijn-eigen’, zo lijkt het althans met alle hoge muren en terreinafscheidingen. Als we er weer uitfietsen is het landschap weer open met veel landbouw. De wegen, snelwegen en spoorlijnen worden ook dominanter. We zijn dicht bij Parijs. Logisch dus. Ook is het opvallend dat we zo dicht bij Parijs zijn en nog zulke landelijke gebieden zien. Maar dat heb je rond elke grote stad volgens mij. We eindigen onze etappe van vandaag in Trilport. Sanne is er al en werkt in ‘Le Mouflon d’or’ de Polarsteps bij. Een leuke tuinsfeer. We beseffen het nog nauwelijks maar we zijn op de hoogte van Parijs. We mogen, na het eten, de boomfiets achter het restaurant plaatsen. Terwijl we dat aan het regelen zijn gebeurt er een flink ongeluk vlak voor de deur, een enorme klap en één auto op zijn kant. De reddingwerkers en ambulance zijn snel ter plaatse. Hoe het met de mensen in de auto is weet ik niet, we konden niets doen en zijn weggereden om niet in de weg te lopen. Een goed half uur rijden naar onze Gite op de boerderij in Sennevieres, noordelijk van Meaux. Wat een fijne en ruime plek. Hier verblijven we vier nachten als ik me niet vergis. Morgen en overmorgen zijn het onze twee niet-fietsdagen. Lekker even een beetje pauze. Vandaag geen nieuwe gemeenten omdat het zaterdag is. En ook het aantal uitgedeelde boompjes is beperkt, er waren weinig mensen op straat. Of fietsen we misschien te hard?
ma 25 aug – dag 113
Ons verblijf in Sennevieres is fijn, ook al is het druk met vliegtuigen die in Parijs landen of opstijgen en hier overheen komen. Het is heerlijk weer, blauwe lucht, vijfentwintig graden, en we ontbijten in de tuin. Laten we hopen dat de boomfiets het in Trilport ook na zijn zin heeft. Deze twee dagen niet-fietsen geeft ons de ruimte een beetje bij te komen en de dingen te doen die tijdens het fietsen een beetje blijven liggen, zoals de mails, maar ook de grote kaart bijwerken, boekingen doen, socials, enz. Nu we Parijs voorbij aan het trekken zijn, zonder dat we het echt merken op zo’n vijftig kilometer afstand, beginnen we ons voor te bereiden op de laatste weken van onze Tour waarbij we vanaf eind van deze week al België ingaan en begin september in Nederland aankomen. Met Kortrijk en Brugge hebben we al contact en ze hebben daar al een programma in voorbereiding. En ook in Nederland zijn er verschillende locaties waar ze met een programma bezig zijn, in ieder geval in Zandvoort, Alkmaar en Dijk en Waard. Maar misschien ook in Zeeland en in Den Haag. En dan natuurlijk de finale, onze aankomst op zaterdag 13 september in Leeuwarden. Waarbij het geweldig zou zijn als er die dag vele mensen meefietsen naar Leeuwarden. Laten we hopen dat er nog wat media-aandacht komt. Hoe bijzonder iedereen het project ook vindt, het blijft best moeilijk hiervoor media-aandacht te krijgen. En ja, in dit testjaar gaat het met name om het leggen van contacten en dus ook vooral om lokale media, maar het is wel erg leuk als ook de landelijke media in België en Nederland hier aandacht aan geven. Er is tenslotte nog nooit eerder een boom over een cirkel door Europa gefietst, vijfduizend kilometer lang in vijf maanden. Met de lunch schuiven Willem en Simonne gezellig aan, zij fietsen morgen en woensdag gezellig mee. Deze maandag verloopt als een echte zondag. In een ontspannen sfeer toch veel doen. Morgen mogen we weer fietsen.
zo 24 aug – dag 112
Richard brengt vanochtend Daan naar Gare du Nord in Parijs, een klein uurtje rijden vanaf Sennevieres, voor een klein weekje Nederland. Eind van de week is hij weer terug. Met Sanne doe ik op deze zondagochtend inkopen in het volgende dorp zodat we morgen geen inkopen hoeven te doen. Het is een echte zondag, rustig aan, een beetje ‘chillen’ zoals Daan dat noemt. Ik maak een eerste opzet voor de mee-fietsers op de aankomst-dag op zaterdag 13 september in Leeuwarden. Morgen overleg ik nog een keer met Rijkswaterstaat over de beste oplossing om de Afsluitdijk over te komen, want het fietspad is niet toegankelijk omdat de beide sluizen in Den Oever en Kornwerderzand bouwplaatsen zijn. En wij willen er wel heel graag overheen. Morgen hoop ik meer duidelijkheid te krijgen. Komende dinsdag en woensdag fietsen Willem en Simonne met ons mee, ze komen vanuit Amersfoort en arriveren vanmiddag. Gezellig. Al fietsend gisteren op de boomfiets, wat voor mij toch ook een lichte vorm van meditatie is, dacht ik na over de mogelijke rol die kunstenaars kunnen spelen in Circle4Change. Hoe mooi zou het zijn als kunstenaars zich geïnspireerd voelen om nieuwe lagen en perspectieven toe te voegen aan ons verhaal. Een mooi voorbeeld vind ik het verhaal The Story of the Straight Line van Nynke Laverman, uit haar nieuwe programma OAK. Over een kleine punt die de langste lijn ooit wil worden, op zoek naar eeuwige roem. Het verhaal is een prachtige en poëtische persiflage op onze samenleving waarin ‘vooruitgang’ en ‘groei’ nog steeds hoog in aanzien staan. Dat de rechte lijn onder invloed van krachten van onderop uiteindelijk afbuigt tot een cirkel is natuurlijk niet ingegeven door onze Circle4Change maar het heeft wel een prachtige verwantschap. Als kunstenaars op deze wijze nieuwe lagen toevoegen die voor Circle4Change nieuwe inspirerende perspectieven vormen is dat natuurlijk echt een geweldige verrijking. Nog maar eens goed over nadenken. Want het is een voorwaarde dat kunstenaars zich totaal vrij voelen om hun eigen werk te maken. Hoe stimuleren we samenwerkingen zodat het elkaar verrijkt is misschien wel de belangrijkste vraag. We eten heerlijk in de tuin, en nadat we weer genoeg socials, verslagen, emails en route planningen hebben gedaan wensen we elkaar een goede nachtrust.