Het landschap in deze vooralpen, de Auvergne-Rhones-Alpes is aangenaam kleinschalig, gemengd en ontspannen. Het bevalt me wel. De bossen en boomgroepen, kleine weiden, het glooiende heuvellandschap, de kleine dorpjes en buurtschappen, de slingerende wegen, het voelt als een mooie balans tussen natuur en cultuur. Zodra de derde dimensie, de heuvels en bergen, erbij komen is de natuur krachtiger dan de cultuur. Dan moet de mens zich meer aanpassen. Interessant. Je ziet dat ook bij rivieren en hun onvoorspelbare krachten. Je hebt dus meer en minder dominerende en dynamische landschappen. Ik denk hierover na als we Hotonnes binnenrijden. De boomfiets staat lekker in de schaduw en voor de Vival supermarkt is de informele bar alweer open. Daar treffen we de tweede man van de gemeente Haut Valroney, waar naast Hotonnes ook Songieus, Le Grand Abergement, petit Abergement en Roffieu onder vallen. Twaalfduizend hectare in totaal. We geven een boompje, een boskboek en wisselen gegevens uit. Het is rond half tien als we, Daan en ik, op de fiets springen om aan deze zondag-etappe te beginnen, Sanne volgt met de auto, Richard is thuis en werkt aan de route en het boeken van de volgende verblijfslocaties. Er staan drie ‘Cols’ op het programma vandaag. Hotonnes, ons startpunt, ligt op 636 meter. Het begint heuvelafwaarts maar al snel wordt het klimmen naar de ‘Col de Cuvillat’ op 1073 meter, dan volgt de ‘Col de Pisseloup’ op 968 meter en als derde col, de ‘Col du Sappel’ op 794 meter. Tussen de cols door is het weer flink dalen waardoor het totaal aantal hoogtemeters lekker oploopt. Ik denk dat we vandaag een kleine duizend meter geklommen hebben in totaal. En dat door een prachtig landschap en met een acceptabele warmte doordat er een windje stond vandaag en we redelijk op tijd zijn begonnen. Na de tweede ‘col’ eten we een broodje langs de weg en wisselen Daan en Sanne van fiets en auto. Na de derde ‘col’ denken we dat we alleen nog heuvel af moeten maar dat valt tegen. Hautcour ligt aan de andere zijde van de rivier de ‘Ain’ en dat betekent nog een flinke afdaling én een flinke klim. Vooral die laatste klim hak erin. De boomfiets doet het goed, ook al moet ik regelmatig even stoppen om de fiets ‘op adem te laten komen’. Maar de fiets van Sanne piept behoorlijk tijdens het remmen, een hoog en onaangenaam geluid. Toch nog even nalaten kijken. Rond vijf uur zijn we op de eindbestemming en parkeren we de boomfiets naast de Marie van Hautecourt. Zo dat is weer gelukt. De boom krijgt nog water, de accu’s gaan mee en we rijden terug naar Geovreisset. Een klein beetje zondagavond. Een glaasje en een hapje. Prima. Ondertussen wordt de nieuwsbrief voorbereid die er de komende dagen uit gaat. Morgen nog zo’n veertig-vijftig kilometer via Bourg-en-Bresse naar Montrevell-en-Bresse. En dan zijn we weer helemaal op schema. Geweldig toch?