Vanuit de boshut vertrekken Wijnand en Cyril na het ontbijt naar huis. Met Sanne rijd ik na alles te hebben ingepakt terug naar Daan en Cecel die al op het terras zitten te wachten. Het weer is aangenaam en ik stap op de fiets met Cecel terwijl Daan en Sanne een extra fiets huren in Brno zodat Daan vandaag met zijn dochter mee kan fietsen. We zijn ongeveer tien kilometer onderweg als Daan en Sanne aan komen rijden, net op het moment dat we om moeten draaien omdat het te stijl is op de halfverharding. We fietsen samen verder en het is rond één uur als we langs de weg veel tafels zien staan, we stoppen en vragen of we iets kunnen drinken. Het blijkt een verjaardag te zijn van iemand die vijftig wordt. Die krijg natuurlijk een verjaardagboom. Voor we het weten staan er eten en drinken op tafel. Geweldig toch? We komen langs en worden spontaan uitgenodigd. Wat een aardige mensen toch ook weer hier. Het landschap wordt gevarieerder, en minder glooiend. De zonnebloemen en mais beginnen op te komen. De acacia staat vol in bloei. Je ziet hier ook meer velden met groenten. Ook zie je meer bedrijventerreinen in deze regio zuidelijk van Brno. We parkeren de boomfiets in Vlasatice omdat de accu’s leeg zijn. Sanne komt ons ophalen en we brengen haar en Cecel terug naar het pension omdat we daarna snel naar Brno moeten om de geleende fiets terug te brengen. De logistieke puzzel blijft domineren. We zijn net op tijd in het centrum van Brno. Wat een mooi centrum met prachtige oude gebouwen, er is een festival aan de gang en het is aangenaam druk. Lekker wel dat culturele en de stadse dynamiek. Dat heb ik wel gemist merk ik. We halen gelijk daarna Richard op van het busstation die hier net is aangekomen. Fijn dat hij er ook weer bij is. We rijden naar het hotel waar de auto van Daan en de aanhangwagen zijn blijven staan en rijden vandaar naar ons nieuwe pension in Pasohlávky, hoe je dit uitspreekt weet ik niet. Weer ben ik verbaasd wat we vandaag aan afstand gefietst hebben als je het hele stuk met de auto rijdt. We eten pizza in het restaurant van het pension waarvan de eigenaar nogal strak in zijn vel zit en een beetje kortaf is. Nadat ik hem na het eten vertel over ons project en hem een boompje geef wordt hij wat zachter. Fijn dat we dat ook kunnen bereiken met het geven van een boompje. We brengen alle spullen naar boven, drinken thee en gaan slapen. We zijn allemaal moe. Maar het was wel weer een hele mooie dag!