We bereiden ons voor op een regenachtige dag. Genoeg kleren aan, vooral regenkleding. Met Daan vertrek ik met de boomfiets richting Tsjechië. We wijken van de route af om drassige bospaden te voorkomen. Zo komen we gelijk in de moeilijkheden. We klimmen en klimmen meer dan een uur (9,5km/u) van 380 meter (Radkow) naar 780 meter (Karlow), 400 meter omhoog. In de ‘schildpad’-stand. Langzaam maar het lukt. Lekker verregent komen we in Karlow aan, op de top zeg maar. We pauzeren voor een koffie en horen dan dat Sanne de E-bus niet krijgt opgeladen. De passen werken niet. Het is de vraag of ze weer terug kan komen in Radkow om de auto daar aan de 220-lader te krijgen. Wij wachten af en bedenken allerlei scenario’s voor als het niet gaat lukken. Van terugfietsen tot nieuwe overnachtingsplekken regelen. Maar dat hoeft gelukkig niet. Dus we kunnen verder fietsen, een lekkere lange afdaling met 25 km/uur naar Duszniki waar Sanne ook naar toe komt met verse accu’s. We delen daar enkele boompjes uit aan geïnteresseerde bewoners en lunchen wat warms in het restaurant om de hoek. Daar zijn we wel aan toe na al dat klimmen en dalen in de regen. Het stadje blijkt een kuuroord te zijn en Chopin heeft hier op zijn zestiende gespeeld, werd ons met trots verteld. We zijn blij dat we na de lunch toch door kunnen en hopen nog bij de Tsjechische grens te komen, zodat we morgen in Zamberk kunnen zijn, waar Wijnand en Veronika, onze kennissen in Tsjechië, een contact hebben geregeld. Maar dat is zeker nog dertig kilometer. We hebben er pas twintig gedaan en het is al half drie. Het eerste deel is nu vals plat langs een rivierstroompje, aan het verval van het water zie je dat je aan het klimmen bent. Het was droog maar begint toch weer te regenen. We zetten door en rijden aan de Poolse zijde langs de grens met Tsjechië. Het gaat nu geleidelijk naar beneden, dat gaat lekker, en goed vlak asfalt, wat willen we nog meer? Een zonnetje misschien. We krijgen koude handen. Het is nauwelijks tien graden. En dan, bij Mostowice waar Sanne ons staat op te wachten, daar gaan we de grens over. We maken natuurlijk een foto, en besluiten ondanks koude en nattigheid toch nog even verder te fietsen. We zijn een kleine dertig kilometer van Zamberk af. Het landschap langs de grens is gelijk anders hier in Tsjechië. Misschien verbeeld ik het mij maar het lijkt gecultiveerder, wat netter ook. Ook hier komen we op wat auto’s na weinig mensen tegen. We stoppen in Bartosocive, op dertien kilometer van Zamberk en parkeren de boomfiets op een pleintje waar meer auto’s staan. Moet goed gaan. Na zestig kilometer fietsen stappen we bij Sanne in de auto en rijden we al slingerend naar Nekor, ten Zuid-Oosten van Zamberk. Het is net voor zevenen als we alles in ons appartement laden en beslissen om toch nog maar de e-bus en aanhangwagen op te gaan halen uit Radkow, ook al is dat nog wel drie uur rijden heen en terug. Het is niet anders. Sanne gaat samen met Daan. Ik beantwoord de opstaande mails, en bel met de dame uit Zamberk die contact heeft met de burgemeester. We worden morgen op half één verwacht. Helemaal top! Gaan we doen. En ook probeert ze dat we boompjes bij een school kunnen uitdelen. Het is uiteindelijk voorbij één uur in de nacht als Sanne en Daan binnenkomen. Wat is er gebeurd? Je kunt het niet verzinnen. Nadat eerst de E-bus niet voldoende opgeladen bleek moest deze opnieuw onderweg aan de lader. Dat bleek niet eenvoudig. Hij staat nu ergens in Polen. En daarna is de auto met aanhanger vast komen te zitten op een bospad omdat de navigatie aangaf daarin te moeten. Heen en weer, afkoppelen en aankoppelen, duwen en trekken in het pikkedonker. Hoe weet niemand, maar het is gelukt, met hulp van de ‘buurman’, de auto met de aanhangwagen op dat veel te smalle pad veertig meter achteruit te krijgen. Gelukkig. We eten nog iets en gaan plat. Het is twee uur. De koek is helemaal op.